Ξημέρωσε η Παρασκευή 3 Μάϊου επιφυλάσσοντας ένα «χτύπημα» που όμοιό του είναι δύσκολο να αντέξουμε, την παραίτηση της Υπουργού Τουρισμού.
Γράφει ο Παναγιώτης Μαρκέτος
Αρχισυντάκτης περιοδικού «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ»
Η… παγκόσμια, η πολύ-βραβευμένη, η one and only, ο θηλυκός “Αννίβας” που άνοιξε λεωφόρους (για να μην πούμε… αεροδιαδρόμους) στην τουριστική πολιτική της χώρας μας, προκειμένου να «…αφοσιωθώ στο νέο μεγάλο αγώνα για το μέλλον της χώρας μας στην Ευρώπη, ως υποψήφια ευρωβουλευτής». Αλί, αλί και τρισαλί, τι κακό μας βρήκε!
Αυτό ήταν! Πάπαλα! Έτσι, απλά, με μια ανακοίνωση μας… αδειάζει μεγαλοπρεπώς! Αποδεικνύοντας η ίδια και επί του πρακτέου το ανούσιο της θέσεως και του αξιώματος που κατείχε, αλλά και του περιεχομένου που (δεν) προσέδιδε στην θεσμική της υπόσταση. Επί το ορθότερο, μόνον θεσμικός ήταν ο ρόλος της και διόλου στρατηγικός είτε ουσιαστικός. Πόσο, μάλλον, όταν αποδεικνύοντας πρωτόγνωρα ανακλαστικά αυτοσυντήρησης, επέλεξε να παραιτηθεί στην αρχή της καλοκαιρινής τουριστικής σεζόν, αφήνωντας μεταίωρο το μέλλον του τουρισμού.
Πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε λογική και πρακτική ηγεσίας, ακολουθώντας μια οδό που δεν συνηθίζουν να… περπατούν οι άξιοι, νουνεχείς, όσο και περήφανοι καπετάνιοι, οι οποίοι προς τιμήν τους κρατούν στα χέρια τους το “τιμόνι” των ευθυνών έως ότου διαφυλάξουν την αρτιμέλεια και ακεραιότητα των επιβατών, των εμπορευμάτων, του πληρώματος, καθώς επίσης και του ίδιου του σκάφους. Μέχρι να βρεθεί σε απάνεμο όσο και ασφαλές λιμάνι!
Έλλειψη ενσυναίσθησης, παντελής απουσία συναισθηματικής νοημοσύνης, εξουσιομανία, φιλαυτία, μεγαλοϊδεατισμός, αμοραλισμός; Όλα μαζί ή το καθένα χώρια, καταδεικνύουν μια προβληματική περίπτωση με έντονες ατέλειες και αναιμικές ικανότητες.
Αλήθεια, όμως, δεν έχουν ενημερώσει την πρώην υπουργό πως για την εκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο απαιτούνται ψήφοι οι οποίοι θα προέλθουν από το ελληνικό εκλογικό σώμα; Ωστόσο, μάλλον δεν ανησυχεί, καθώς «… η κυβέρνησή μας έβγαλε την Ελλάδα από την κρίση, και ο τουρισμός είχε καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου αυτού και στην εθνική προσπάθεια για την ανάπτυξη». Οπότε, έχουμε την εκλογή στο… τσεπάκι μας! Ποιον ενδιαφέρει η άποψη των λευκών κατοίκων της μοναδικής Αφρικανικής χώρας της Ευρώπης;
Από τα ανωτέρω, και παρότι υφίσταται στην δήλωσή της, εντούτοις όμως μάλλον η πρώην υπουργός δεν πρόσεξε μια λεπτομέρεια: Ο τουρισμός! Όχι η ίδια, πολλώ δε μάλλον η κυβέρνηση, καθώς με βάση την πρακτική της τελευταίας -πολύφερνο μέλος της οποίας ήταν και η ίδια- που αποτιμάται στην ατέρμονη επιβολή φόρων, σε πρόσθετα χαράτσια (λ.χ. διαμονής), την εκτόξευση του ΦΠΑ, την μη τήρηση ίσων σταθμών μέσω της θέσπισης ενός ισόρροπου όσο και λειτουργικού πλαισίου, την παντελή έλλειψη φιλικών πολιτικών και ελαφρύνσεων των υποχρεώσεων ή ακόμη και της εφαρμογής ενός φιλοεπενδυτικού και φιλοεπιχειρηματικού τοπίου κ.ο.κ., υπήρξε παντελής απουσία έμπρακτης στήριξης των επιχειρήσεων που δρουν εντός του συγκεκριμένου τοπίου.
Εξάλλου, η ίδια εν τη αφελεία της αποφεύγει να το κρύψει: «Αναδείξαμε τον τουρισμό σε κινητήρια δύναμη για την οικονομία και την κοινωνία, που έχει συμβάλει καταλυτικά στην ενίσχυση των εσόδων, τη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, την προσέλκυση νέων επενδύσεων, και φέρνει μία νέα προοπτική για το μέλλον». Έμφαση στο «έσοδα», επεξηγηματικό: «του κράτους»! Όσο για τις επενδύσεις, η αλήθεια είναι πως δεν προλαβαίνουμε να τις… υποδεχόμαστε στις πύλες εισόδου της χώρας μας.
Χώρια, την… φιλοξενία που τους εξασφαλίζουμε, με κύρια χαρακτηριστικά την καθυστέρηση, την άρνηση, την αναβλητικότητα, τις διαρκείς… τρικλοποδιές, τα εκατομμύρια νομικά κωλύματα και τα δισεκατομμύρια άρθρα της νομολογίας που αλληλοσυγκρούονται. Τι να λέμε, τώρα; Είμαστε -by far- ο κορυφαίος επενδυτικός προορισμός απανταχού της οικουμένης, ου μην και του Γαλαξία. “Με αεροπλάνα και βαπόρια”, κατά τους στίχους του λαϊκού άσματος συρρέουν οι κουτόφραγκοι επενδυτές να μας προτείνουν τα επενδυτικά τους σχέδια, συνοδευόμενα από τα κεφάλαια που είναι διατεθειμένοι να διοχετεύσουν στην εγχώρια αγορά. Εμείς, ως άλλη Πηνελόπη, δεν έχουμε παρά να επιλέξουμε όποιον θέλουμε. Με κλειστά μάτια σας λέω. “Πινόκιο, έλα για φαγητό”, ακούω την μητέρα μου να με φωνάζει…
Όσο κι εάν σε μια ένδειξη… παραζάλης υποστηρίζεται πως «Με στοχευμένη τουριστική στρατηγική καταφέραμε η Ελλάδα να εδραιωθεί ως κορυφαίος παγκόσμιος προορισμός και πετύχαμε την διεθνή αναγνώρισή της ως πρότυπο τουριστικής ανάπτυξης». Πρώτη φορά ακούμε κάποιον που (νομίζαμε πως) κατείχε μέχρι πρότινος θέση ευθύνης να θεωρεί πως η παγκόσμια κορυφή είναι κάπου μεταξύ του Νο 15 και 20! Γιατί εκεί κατατάσσεται η χώρα μας με βάση το λατρεμένο όσο και μοναδικό δείκτη που χρησιμοποιούσε σταθερά η πρώην υπουργός. Δηλαδή τις αφίξεις τουριστών. Ουδέποτε φρόντιζε να αναδείξει τον πιο πολύτιμο παράγοντα, αυτόν των εσόδων. Εξάλλου, δικά μας είναι τα χρήματα για να ανησυχούμε; Μήπως κρινόμαστε ή εξαρτάμε την ύπαρξή μας επ’ αυτού; Χώρια ότι δεν πιστεύουμε στα χρήματα. Μόνο να κάνουμε δικά μας, αυτά των άλλων! Κυκλική οικονομία με ευθεία απόληξη το αδηφάγο ελληνικό Κράτος.
Κατά πως φαίνεται, τα μαθηματικά δεν πρέπει να ήταν το δυνατό σημείο της πρώην υπουργού τουρισμού στο σχολείο, σύμφωνα με την διθυραμβική διαπίστωση πως «Εξασφαλίσαμε τη συνεχή ανάπτυξη του τουρισμού μας τα 4 τελευταία χρόνια με ρυθμούς διπλάσιους του παγκόσμιου μέσου όρου». Αλήθεια, πως το είχε πει ο Λουίτζι Πιραντέλλο; «Έτσι είναι εάν έτσι νομίζετε πως είναι…». Ωστόσο, επειδή τα νούμερα είναι συγκεκριμένα και η ανάγνωσή τους μοναδική, ενδεχομένως να πρέπει να ρίξει μια ματιά γύρω-τριγύρω στην “γειτονιά” μας. Την στενή γεωγραφική, όσο και την ευρύτερη αναφορικά με όσες χώρες πρέπει -κανονικά- να ανταγωνιζόμαστε. Επίσης να ξεκαθαρίζουμε σε ποιον δείκτη αναφερόμαστε, καθότι, πρώην υπουργέ, news-flash: Οι επαγγελματίες του κλάδου στο τέλος της ημέρας το περιεχόμενο του ταμείου τους μετρούν και όχι κεφάλια! Επιχειρηματίες είναι και όχι αλήστου μνήμης εισπράκτορες σε τρόλεϊ…
Βέβαια, αφού… καθάρισε με την ανάπτυξη του τουρισμού είπε να θέσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της κάτι ανώτερο, όσο και μεγαλύτερο, φέρνοντας στον δρόμο της αρετής και τους λοιπούς Ευρωπαίους λωτοφάγους. Στο μυαλό της έχει σφηνωθεί ένας άλλος Δον Κιχωτικός σκοπός: «Αυτές οι ευρωεκλογές είναι πολύ κρίσιμες για την πορεία της Ευρώπης και πρέπει η φωνή της Ελλάδας να ακουστεί πιο δυνατά, και να αποκτήσει η χώρα μας ισχυρή εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με το ίδιο πάθος που εργάστηκα για να γίνει η Ελλάδα παγκόσμια πρωταθλήτρια στον τουρισμό, θα συνεχίσω με τη δύναμη του ελληνικού λαού να αγωνίζομαι για μία Ελλάδα πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη». Αλήθεια, θυμάστε τον χαρακτήρα-περσόνα του “Χλαπάτσα” στην προ αμνημονεύτων ετών τηλεοπτική σειρά “Της Ελλάδος τα παιδιά”; Ξέρετε, εκείνον που διαρκώς απειλούσε τους πρωταγωνιστές με την all time classic φράση-απειλή: “Θα δείτε τι θα πάθετε, θα σας δείξω εγώ”. Μην μου πείτε πως συνειρμικά δυσκολευτήκατε να ενώσετε τις τελείες…
Αλήθεια, αφού αυτές οι Ευρωεκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την πορεία της Ευρώπης, τότε πως εμπλέκεται η φωνή της Ελλάδος και η ισχυρή εκπροσώπηση της πατρίδας μας στο Ευρωκοινοβούλιο; Μήπως, θεωρεί, πως στην περίπτωση που εκλεγεί, θα μας χαρίσουν bonus-κανονάκι, καμιά δεκαριά πρόσθετες θέσεις Ευρωβουλευτών; Όσο για το «… Ελλάδα-πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη», το αφήνω ασχολίαστο! Εδώ δεν μπορούμε να οργανώσουμε τα πλέον απλοϊκά, καθημερινά ζητήματα, του πιο χαμηλού επιπέδου, θα… εκτοξευτούμε στην Ευρώπη; Αλλά να μου πείτε, θα αφήσουμε να σκουριάζουν στην αχρηστία τους οι πύραυλοι και οι δορυφόροι του κ. Παππά; Εκτοξευόμαστε, σας λέω!
Αμ, το ακόμη πιο εξοργιστικό όσο και πλέον αποκαλυπτικό στοιχείο της σημασίας που (δεν) προσδίδει η Πολιτεία για τον κλάδο του τουρισμού είναι η απάντηση στο απολύτως λογικό ερώτημα “Και ποιος νυν θα αντικαταστήσει την πρώην;” «Α, αυτό θα γίνει όταν (και όχι μόλις) επιστρέψει ο πρωθυπουργός από την (πολυήμερη τουρνέ) επίσκεψη που πραγματοποιεί στην Κρήτη». Με την ησυχία σας παιδιά, μην βιάζεστε. Εξάλλου, ποια σπουδή πρέπει να επιδειχτεί σε έναν κλάδο που συνεισφέρει (περίπου) το 25% του ΑΕΠ; Να αφορούσε κανά μετακλητό ή τα δικαιώματα μιας υπό-μειονότητας, μάλιστα, να σπεύδαμε. Εξάλλου, οι επαγγελματίες του τουρισμού είναι πλουτοκράτες και πιστοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Όχι σαν ελόγου μας, ονειροπόλοι και ιδεαλιστές, υπέρμαχοι της Μονόπολης, της Λιμνούπολης, του Γκόθαμ Σίτυ και της Φεγγαρούπολης…
Όπως είχε υποστηρίξει ο αρχαίος Έλληνας τραγικός ποιητής,
Αγάθων: «Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει».
Αλλιώς, Ο άρχων-ηγέτης πρέπει να έχει κατά νουν τρία πράγματα: Ότι διοικεί ανθρώπους, δεύτερον, ότι διοικεί σύμφωνα με τους υφιστάμενους νόμους της πολιτείας και, τρίτον, ότι δεν είναι αιώνιος άρχων, κάποτε θα εκπέσει της αρχής και πρέπει ως εκ τούτου, να είναι πολύ προσεκτικός, ώστε όταν απομακρυνθεί από την εξουσία να έχει αφήσει άρτιες εντυπώσεις, τόσο για τις ικανότητες, όσο και για τις αρετές του.
Λέω, να μην το σχολιάσω…
