Ιδιαίτερη βαρύτητα επιδεικνύεται στον καθορισμό των Κέντρων Τουρισμού Υγείας που θεωρούνται οργανικοί φορείς που εντάσσονται και λειτουργούν στο πλαίσιο ξενοδοχειακής ή άλλης τουριστικής εγκατάστασης. Τα Κέντρα Τουρισμού Υγείας λαμβάνοντας σχετική πιστοποίηση εκ μέρους του Υπουργείου Υγείας, έχουν τη δυνατότητα με τη συνδρομή ειδικευμένου ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού να παρέχουν υποστηρικτικές ιατρικές ή παραϊατρικές υπηρεσίες σε επισκέπτες-ασθενείς ειδικών κατηγοριών (χρονίως πασχόντων, κινητικά ή εν γένει σωματικά αναπήρων κ.ά.), κατά τη διάρκεια της τουριστικής τους αναψυχής στη συγκεκριμένη εγκατάσταση.
Οι παρεχόμενες ιατρικές ή παραϊατρικές υπηρεσίες, καθώς επίσης οι αντίστοιχες προδιαγραφές λειτουργίας, σε συνδυασμό με τη διαδικασία πιστοποίησης των προδιαγραφών για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας, ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας. Ως Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας θεωρείται αυτή που εντάσσεται οργανικά και λειτουργεί στο πλαίσιο ξενοδοχειακής ή άλλης τουριστικής εγκατάστασης (είτε ακόμη και ως αυτόνομη μονάδα λειτουργίας), που με τη σειρά της δύναται να παρέχει υπηρεσίες φροντίδας υγείας δευτέρου βαθμού σε ασθενείς-επισκέπτες για ιατρικές πράξεις που δεν προϋποθέτουν παραμονή για νοσηλεία.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του περιοδικού «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ», οι τότε σχεδιασμοί περιελάμβαναν την επεξεργασία, κατάρτιση και υλοποίηση μιας Εθνικής Στρατηγικής Τουρισμού Υγείας, προκειμένου να υπάρξει συστηματική και στοχευμένη ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού στη χώρα μας.
Από την πλευρά τους, ως Εκπαιδευτικά Κέντρα Φροντίδας Υγείας ορίζονται φορείς εκπαίδευσης, που εντάσσονται οργανικά και λειτουργούν στο πλαίσιο άλλου φορέα-παρόχου ιατρικής φροντίδας ή παρόχων τουριστικών υπηρεσιών και ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, και ασκούν δραστηριότητα εκπαίδευσης ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού σε θέματα ιατρικής φροντίδας. Η δραστηριότητα των εκπαιδευτικών κέντρων των ΝΠΔΔ Νοσοκομείων έγκειται στη διαμόρφωση σεμιναρίων για την εκμάθηση πρωτοποριακών μεθόδων και πρακτικών φροντίδας υγείας μετά από συμμετοχή και πρόσκληση επιστημόνων διεθνούς κύρους.
Πώς γίνεται η διασυνοριακή εκτέλεση ιατρικών συνταγών;
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που καλείται να λύσει όποιο κράτος εισέλθει στον… χορό του Τουρισμού Υγείας, δεν είναι άλλο από τον τρόπο, τις προϋποθέσεις και τις δικλείδες ασφαλείας σε ό,τι έχει να κάνει με τη διασυνοριακή συνταγογράφηση. Ήτοι, τη δυνατότητα εκτέλεσης ιατρικών συνταγών, σε διαφορετική χώρα απ’ αυτήν που εκδόθηκαν. Όπως επισημαίνεται από έγκριτους νομικούς, η αναγνώριση τέτοιου είδους συνταγών δεν θίγει τις εθνικές διατάξεις που διέπουν τη συνταγογράφηση και τη χορήγηση συνταγογραφημένων φαρμάκων. Αρκεί, βεβαίως, αυτές να είναι συμβατές με το Κοινοτικό Δίκαιο, περιλαμβανομένης της υποκατάστασης με γενόσημα ή άλλα φάρμακα.
Για την ακρίβεια, η αναγνώριση των συνταγών δεν φαίνεται πως θίγει το δικαίωμα του φαρμακοποιού, βάσει οποιουδήποτε εθνικού κανόνα, να αρνηθεί, για λόγους δεοντολογίας, τη χορήγηση φαρμάκου για το οποίο η συνταγή έχει εκδοθεί σε άλλο Κοινοτικό κράτος, στο οποίο ο φαρμακοποιός θα είχε δικαίωμα να αρνηθεί τη χορήγησή του, εάν η συνταγή είχε εκδοθεί στο κράτος-μέλος ασφάλισης. Τι συμβαίνει, όμως, εάν οι όροι εκτέλεσης συνταγών διασυνοριακής προέλευσης είναι από τρίτη χώρα, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης; Τότε απαιτείται η κατάρτιση και έκδοση ειδικής Υπουργικής Απόφασης του Υπουργού Υγείας, με την οποία και θα καθορίζεται το καθεστώς και οι διαδικασίες εκτέλεσής τους.
Σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετών, σε επίπεδο Τουρισμού Υγείας/Ιατρικού Τουρισμού υπάρχουν ορισμένες θεραπείες που εμφανίζουν μεγαλύτερο βαθμό ζήτησης και κυριαρχούν διεθνώς, όπως η οδοντιατρική περίθαλψη, η επιλεκτική χειρουργική επέμβαση, η θεραπεία γονιμότητας, καθώς επίσης και η αισθητική χειρουργική.
Αρχές που διέπουν τον Τουρισμό Υγείας
Κάθε δραστηριότητα Τουρισμού Υγείας, καθώς και το σύνολο του νομοθετικού πλαισίου που αφορά τα δικαιώματα ασθενών-επισκεπτών, οφείλει να διέπεται από μια σειρά ηθικών όσο και λειτουργικών αρχών, που κινούνται σε πολλαπλά επίπεδα και αφορούν ένα εντυπωσιακά ευρύ φάσμα ζητημάτων. Για παράδειγμα, θα πρέπει να διασφαλίζεται η ίση πρόσβαση στις (κύριες) υπηρεσίες τουρισμού υγείας, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, φύλο, ηλικία, κοινωνική κατηγορία. Επιπροσθέτως, αποτελεί υποχρέωση των παρόχων υγείας η συνεχής κατάρτιση του υγειονομικού προσωπικού με βάση σαφώς καθορισμένα εθνικά πρότυπα.
Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η πρόσβαση του υγειονομικού δυναμικού σε συμβουλές για ορθές πρακτικές αναφορικά με την ποιότητα. Οφείλεται να ενθαρρύνεται η καινοτομία, η διάδοση των ορθών πρακτικών και η ανάπτυξη συστημάτων για την εξασφάλιση ορθής κλινικής διακυβέρνησης. Οι ασθενείς, από την πλευρά τους, θα πρέπει να κατανοούν ότι το σύστημα υγείας προσεγγίζει με συστηματικό τρόπο την ασφάλειά τους, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των παραγόντων κινδύνου, της κατάρτισης των επαγγελματιών στον χώρο της υγείας και της προστασίας από παραπλανητικές διαφημίσεις φαρμάκων, θεραπειών και ιατρικού πρωτοκόλλου!
Από τη στιγμή κατά την οποία ο πάροχος Τουρισμού Υγείας επιδιώκει να έχει στο επίκεντρο τον ασθενή, θα πρέπει να φροντίζει ώστε κι εκείνος να μετέχει στη θεραπεία του, να είναι διαφανής απέναντί του και να προσφέρει επιλογές, όπου αυτό είναι εφικτό. Συν τοις άλλοις, θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες στα άτομα για το καθεστώς της υγείας τους και ενημέρωση για τη θεραπεία που τους παρέχεται ώστε να συναινούν στη θεραπεία αυτή. Οι δε ασθενείς θα πρέπει να έχουν δικαίωμα ένδικης προστασίας σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης.
