Αλήθεια, ποια θα έπρεπε να ήταν η κεντρική μέριμνα της εγχώριας λιμενικής πολιτικής;
Να σχεδιάσει μια κεντρική στρατηγική. Από εκεί ξεκινούν και εκπορεύονται οι επόμενες κινήσεις. Το πρώτιστο μέλημά όσων θα ασχολούνταν με την εκπόνησή της θα ήταν να επισκεφτούν όλα τα λιμάνια της χώρας μας, καταγράφοντας τη δυναμική, τις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες, τα προβλήματα και τις προοπτικές που συγκεντρώνουν. Ξέρετε, μιλάμε για περίπου 1.000 λιμενικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται διάσπαρτες σε ολόκληρη την επικράτεια! Το δε ιδιοκτησιακό τους καθεστώς διαφέρει ανά περίπτωση…
Όπως είναι δομημένο λειτουργικά το λιμάνι του Πειραιά, η κρουαζιέρα δεν καταλαμβάνει υψηλή σειρά προτεραιότητας. Επιπροσθέτως, η εικόνα και η διαρρύθμιση του πρώτου λιμανιού της χώρας μας μπορεί να χαρακτηριστεί δίχως ίχνος υπερβολής ως χαοτική και εν πολλοίς τριτοκοσμική..
Κινείται στη σφαίρα του παραλόγου η Αλεξανδρούπολη, η Καβάλα και η Θεσσαλονίκη να ζητούν να εξυπηρετήσουν την κρουαζιέρα, καθεμιά ξεχωριστά τη στιγμή κατά την οποία δεν απαιτούνται περισσότερες από 2 ώρες προκειμένου να οδηγήσει κάποιος από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αλεξανδρούπολη! Δεν μπορεί στις ημέρες μας να υπάρχει τόση επιπολαιότητα σε επίπεδο σπατάλης πόρων, μέσων και δυναμικού! Ακολούθως, οι λιμενολόγοι θα πρέπει να προχωρήσουν στον σχεδιασμό λειτουργικών και σύγχρονων υποδομών και εγκαταστάσεων με ρεαλιστικό ορίζοντα χρήσης!
Το δίλημμα του Πειραιά για την κρουαζιέρα
Συχνά-πυκνά υποστηρίζεται από στελέχη και παράγοντες που δραστηριοποιούνται πέριξ της ευρύτερης αγοράς του θαλάσσιου τουρισμού, πως το λιμάνι του Πειραιά δεν προσφέρεται για την εξυπηρέτηση των σκοπών της κρουαζιέρας. Ασπάζεστε την άποψη αυτή;
Δεν θα έλεγα πως ο Πειραιάς δεν προσφέρεται για την εξυπηρέτηση των σκοπών της κρουαζιέρας. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν αρκετά ζητήματα που όταν εξελιχθούν, κάνουν δύσκολη την παρουσία του παράγοντα της κρουαζιέρας εκεί. Κατ’ αρχάς, έτσι όπως είναι δομημένο λειτουργικά το λιμάνι του Πειραιά, η κρουαζιέρα όχι μόνο δεν καταλαμβάνει υψηλή σειρά προτεραιότητας, αλλά ακολουθεί τα σκάφη της επιβατηγού ναυτιλίας και τα εμπορικά.
Αφού, λοιπόν, εξυπηρετηθούν τα προαναφερθέντα, τότε μόνο η προσοχή στρέφεται και προς την κρουαζιέρα! Επιπροσθέτως, η εικόνα και η διαρρύθμιση του πρώτου λιμανιού της χώρας μας μπορεί να χαρακτηριστεί δίχως ίχνος υπερβολής ως χαοτική. Αποβιβαζόμενος σε αυτό, νιώθεις πως βρίσκεσαι σε κάποια (κωμό)πόλη της εγγύς Ανατολής, ενώ οι εικόνες με τα εν εξελίξει έργα περιφερειακά του λιμανιού (λ.χ. τραμ), τα βρόμικα κτήρια, το κυκλοφοριακό κομφούζιο και η έλλειψη φιλικών προς τον πολίτη υποδομών απογοητεύουν.
Η αδυναμία εύκολης και γρήγορης κίνησης των διώροφων τουριστικών λεωφορείων που παραλαμβάνουν τους επιβάτες από το τελωνείο προκειμένου να τους οδηγήσουν στην Ακρόπολη, την Πλάκα, το Σούνιο ή οπουδήποτε αλλού, η απουσία ευκρινούς σηματοδότησης και ενοποίησης αρχαιολογικών σημείων και χώρων προκαλούν αρκούντως ισχυρά συναισθήματα. Και δη αρνητικής φύσης. Ας μην κρυβόμαστε, το σοκ είναι ισχυρό!
Ξέρετε, ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος όσο και… δημοφιλής. Από προτάσεις και λύσεις πάσχουμε.
Δεν διαφωνώ, ωστόσο έχουμε προτείνει τον παραλιακό χώρο που βρίσκεται έμπροσθεν του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ), ως εναλλακτική λύση για την εξυπηρέτηση της κρουαζιέρας στην πρωτεύουσα. Μάλιστα, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν δύο «μπαστούνια», γιατί όχι μηχανικά, που θα δίνουν τη δυνατότητα να δένουν ταυτόχρονα δύο κρουαζιερόπλοια όσο μεγάλα κι αν είναι, ενώ εξαιτίας του γεγονότος ότι ο περιβάλλον χώρος είναι ελεύθερος από κυκλοφοριακή κίνηση, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας δρόμος ταχείας κυκλοφορίας που θα κατέληγε στον κόμβο του Φαλήρου και από εκεί τα τουριστικά λεωφορεία θα επέλεγαν τον προορισμό τους, εύκολα, γρήγορα και δίχως κόπο ή χρονική καθυστέρηση!
Ο τρόπος με το οποίο αντιμετωπίζεται η κρουαζιέρα στη χώρα μας είναι άκρως ερασιτεχνικός, δίχως κάποιο ξεκάθαρο πλάνο αξιοποίησης και ταυτόχρονα δόμησης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής που θα αναζητήσει, θα υποδεχθεί και θα προσελκύσει το προϊόν που ονομάζεται «κρουαζιέρα» ως ένα πρόσθετο revenue stream.
Οι επιλογές είναι άφθονες: Να ανέβουν τη Λεωφόρο Συγγρού προκειμένου να κατευθυνθούν στους αρχαιολογικούς χώρους και τα αντίστοιχα μουσεία, να ακολουθήσουν την παραλιακή ώστε να φτάσουν μέχρι το Σούνιο, να επιλέξουν την Εθνική Οδό είτε προς την Κόρινθο ή τη Λαμία κ.ο.κ.
ΟΛΠ: Σχεδιάζοντας την επόμενη ημέρα, δίχως τη συμμετοχή των stakeholders…
Πρόσφατα ολοκληρώθηκε η διαδικασία της διαβούλευσης για το επενδυτικό πρόγραμμα του ΟΛΠ. Να υποθέσουμε πως είχατε κληθεί να πείτε τις απόψεις σας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα θέματα κρουαζιέρας, τα οποία και κατέχουν δεσπόζουσα θέση σε αυτό;
Ξέρετε, το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως όχι, δεν μας κάλεσαν καν να πούμε την άποψή μας κατά τη σχετική διαδικασία του σχεδιασμού ή ακόμη και της διαβούλευσης. Κι αυτό, παρά τα γεγονός ότι πράγματι το επενδυτικό πρόγραμμα του ΟΛΠ είναι «γεμάτο» από κρουαζιέρες. Έφτασαν στο σημείο να μην καλέσουν καν τους «πιλότους» που είναι επιφορτισμένοι με τη συνολική κίνηση του λιμανιού και «οδηγούν» τα σκάφη με ασφάλεια και βάση προγραμματισμού στις προβλήτες.
Αν μη τι άλλο, όταν θέλεις να σχεδιάσεις την επόμενη ημέρα ενός ολόκληρου κλάδου με πολλαπλές πτυχές και εμπλεκόμενους, προσκαλείς και ζητάς την άποψη όσων γνωρίζουν από μέσα και επί καθημερινής βάσεως μια αγορά, έναν τομέα, μια κατάσταση. Εξάλλου, από αυτούς θα αντλήσεις ρεαλιστικά στοιχεία και δεδομένα, θα πληροφορηθείς τα πραγματικά προβλήματα, ενδεχομένως και να αποκτήσεις μια εμπεριστατωμένη γνώση σχετικά με απτές όσο και λειτουργικές λύσεις.
