Στη χώρα μας περισσεύουν η κριτική, η άρνηση, τα… βιλαέτια, τα μικροσυμφέροντα, το προσωπικό όφελος (και η υποκρισία), ενώ εκλείπουν οι ρεαλιστικές προτάσεις, οι λειτουργικές λύσεις και φυσικά η έμπνευση που προκύπτει από την ύπαρξη ενός οράματος. Ο κ. Θεόδωρος Κόντες, πρόεδρο της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων & Φορέων Ναυτιλίας, ο οποίος και δεν διστάζει να θέσει «τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων» για μια σειρά από θέματα.
Από τη (μη) λειτουργικότητα των εγκαταστάσεων του ΟΛΠ για την κρουαζιέρα και τη σύγχρονη Βαβέλ των συναρμοδιοτήτων οκτώ (!) υπουργείων, μέχρι την αντιπρόταση για τον χώρο πέριξ του ΣΕΦ και από τις (δημιουργικές) αντιρρήσεις επί του master plan του λιμανιού του Πειραιά, μέχρι την αναγκαιότητα δημιουργίας ολοκληρωμένου προϊόντος-πρότασης για τους επιβάτες της κρουαζιέρας.
Κύριε Κόντε, ποια είναι τα μηνύματα που εκπέμπονται στο επίπεδο της κρουαζιέρας για τη χώρα μας φέτος; Πώς διαμορφώνονται τα δεδομένα;
Θα τολμούσα να πω ότι τα δεδομένα είναι στα ίδια περίπου επίπεδα με ό,τι ίσχυε το 2017, απλά με μια ανεπαίσθητη αύξηση της τάξης του 1% με 2%, παρότι πέρυσι τα μεγέθη κινήθηκαν σε σαφώς πιο χαμηλά επίπεδα εν συγκρίσει με προγενέστερα ισχύοντα, καθώς υπήρξαν 3.414 προσεγγίσεις σε λιμάνια έναντι 4.290 το 2016.
Σε ό,τι αφορά το πλήθος των επιβατών, το 2017 είχαμε περίπου 550.000 έναντι 700.000 επιβατο-αφίξεων το αμέσως προηγούμενο έτος. Με μια πρόχειρη μαθηματική αναγωγή, διαπιστώνεται πως τα μεγέθη που σχετίζονταν με την κρουαζιέρα το 2017 ήταν κατά 20% χαμηλότερα σε επίπεδο προσεγγίσεων σε λιμάνια και 15% στις επιβατο-αφίξεις εν συγκρίσει με το 2016. Βέβαια, το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν θεωρείται –ακόμη και σήμερα– ασφαλής προορισμός, αν μη τι άλλο έχει επηρεάσει αρνητικά τα δεδομένα και τα μεγέθη της κρουαζιέρας και στη χώρα μας!
Βλέπετε, οι επιβάτες της κρουαζιέρας ενδιαφέρονται σφόδρα να συμμετάσχουν σε μια πενθήμερη ή επταήμερη κρουαζιέρα που θα τους επιτρέψει να επισκεφτούν την Ελλάδα, την Τουρκία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, παίρνοντας μια ικανοποιητική… γεύση από αρχαιολογικά μνημεία και αξιοθέατα που υπάρχουν σε αφθονία στις συγκεκριμένες χώρες. Ωστόσο, αυτό που έλειπε ήταν η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή σε επίπεδο πολιτικής σταθερότητας πρωτίστως.
Στη χώρα μας μπορεί να διαθέτουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής, απειράριθμα νησιά, εκπληκτικά πελάγη, παρ’ όλα αυτά αγνοούμε παντελώς την έννοια της λιμενικής πολιτικής. Όλα δείχνουν να είναι (και γίνονται, είναι η αλήθεια) στο πόδι και ad hoc…
Σε αυτή την κατάσταση, ο Πειραιάς δεν επηρεάστηκε τόσο, καθώς εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετώπισε η Τουρκία, μετατράπηκε σε home port, γεγονός που επέτρεψε σε κρουαζιερόπλοια να παραμείνουν στο λιμάνι του Πειραιά ακόμη και για τριήμερο! Δυστυχώς, τα πράγματα από φέτος σε ό,τι έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη πραγματικότητα μεταβάλλονται, καθώς η Τουρκία δείχνει σταδιακά να επανακτά την εμπιστοσύνη της αγοράς της κρουαζιέρας και κατ’ επέκταση τα καράβια επιστρέφουν εκεί σε επίπεδο home porting.
Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος ανάσχεσης της κατάστασης;
Ασφαλώς και υπάρχει και ονομάζεται «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Παρ’ όλα αυτά, πολύ φοβούμαι πως τα ανακλαστικά μας έχουν καθυστερήσει και σε αυτή την περίπτωση. Πόσο μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία οι Τούρκοι εξακολουθούν να είναι φθηνότεροι, ενώ και οι παρεχόμενες υπηρεσίες εξυπηρέτησης κινούνται σε άκρως υψηλό επίπεδο.
Άλλα λιμάνια, πέραν του Πειραιά, δεν εμφανίζουν κάποια σημάδια αισιοδοξίας;
Δυστυχώς, ο τρόπος με το οποίο αντιμετωπίζεται η κρουαζιέρα στη χώρα μας είναι άκρως ερασιτεχνικός, δίχως κάποιο ξεκάθαρο πλάνο αξιοποίησης και ταυτόχρονα δόμησης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής που θα αναζητήσει, θα υποδεχθεί και θα προσελκύσει το προϊόν που ονομάζεται «κρουαζιέρα» ως ένα πρόσθετο revenue stream.
Μια από τις περιπτώσεις που μας έκαναν εντύπωση σχετίζεται με την Κεφαλλονιά. Βλέπετε, από τις 112 προσεγγίσεις σε λιμάνια το 2016, έπεσε στις 50 πέρυσι. Οπότε, αυτό αποτέλεσε μια επαρκή… σπίθα ενδιαφέροντος και απορίας, που μας οδήγησε επιτόπου να εξετάσουμε γιατί το νησί ακολούθησε μια τόσο έντονα πτωτική πορεία. Τι διαπιστώσαμε; Πώς μια σειρά από σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, όπως το αρχαιολογικό μουσείο του Αργοστολίου, που υπέστη σημαντικές ζημιές κατά τους πρόσφατους σεισμούς τον Ιανουάριο του 2014, εξακολουθεί να παραμένει ανεπισκεύαστο!
Ξέρετε, ο μέσος ταξιδιώτης σε κρουαζιέρα σταθμίζει ως πρώτιστο ενδιαφέρον του τα πάσης φύσεως σημεία αρχαιολογικού ή ιστορικού ενδιαφέροντος. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν μπαίνει καν στον κόπο να αναζητήσει κάποιον προορισμό. Οι τοπικοί παράγοντες αντέτειναν πως οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων θα μπορούσαν να επισκεφτούν εγκαταστάσεις παρασκευής κρασιών, ωστόσο αφενός δεν πρόκειται για κάποιο σημείο με ιστορικό ενδιαφέρον και αφετέρου αντίστοιχες εγκαταστάσεις ή διαδικασίες μπορούν να δουν εκ του σύνεγγυς και στη χώρα τους.
Άρα, δεν έχουν κάποιον λόγο να επιλέξουν την Κεφαλλονιά ως σημείο προορισμού της κρουαζιέρας τους. Κάτι, φυσικά, που ισχύει και με τις αντίστοιχες εταιρείες διοργάνωσης κρουαζιέρας, οι οποίες θέτουν εκτός των προγραμμάτων τους έναν προορισμό ο οποίος δεν παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον εκ μέρους των επιβατών-πελατών τους. Βέβαια, το θετικό στοιχείο της υπόθεσης με την Κεφαλλονιά είναι πως φέτος δείχνει να επανακάμπτει.
