Η φορολογική ασφυξία επηρεάζει ως ένα σημείο τον βαθμό ανταγωνιστικότητας της ίδιας της χώρας μας και δύναται να μεταβάλλει –αργά αλλά σταδιακά– τις ισορροπίες στον κλάδο.
Yπόθεση εργασίας: Όταν από τα 100 ευρώ της τιμής ενός δωματίου σε ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, τα 16,6 ευρώ κατευθύνονται σε φόρους (στην Κύπρο το αντίστοιχο ποσό δεν ξεπερνά τα 8,3 ευρώ), ενώ στους άμεσους ανταγωνιστές (Τουρκία, Ισπανία, Ιταλία και Κροατία) τα μεγέθη είναι αρκούντως πιο χαμηλά, (9,5, 10, 12,7 και 13,3 ευρώ αντίστοιχα), πόσο ανταγωνιστικός στο εν λόγω επίπεδο μπορεί να είναι ο μέσος Έλληνας ξενοδόχος και εις βάρος ποιων δεικτών και μεγεθών;
Στο σημείο αυτό μπορείτε να απαλείψετε τον όρο «υπόθεση εργασίας», έχοντας κατά νου τη ρεαλιστική κατάσταση που επικρατεί στον τουρισμό, σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Όπως καταλαβαίνετε, το σκεπτικό που διαπνέει την κεντρική διοίκηση απέναντι στην ατμομηχανή της οικονομίας και ανάπτυξης, τον τουρισμό, αποτυπώνεται ρεαλιστικά με τον όρο «cash cow» ή αλλιώς και ως «η κότα με τα χρυσά αυγά»…
«Πρωταθλητές» στα… αρνητικά!
Σε μια προσπάθεια να καταδείξει την υπερφορολόγηση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Γιάννης Ρέτσος, παρουσίασε πρόσφατα συγκεκριμένα στοιχεία αναφορικά με το πώς κατανέμονται τα έσοδα ενός ξενοδοχείου, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε μια σειρά από άλλες, ανταγωνίστριες χώρες της Μεσογείου, με μία ενδεικτική τιμή για όλες τις περιπτώσεις στα 100 ευρώ.
Το κοινό σημείο αναφοράς είναι τα λειτουργικά έξοδα του ξενοδόχου, τα οποία ορίστηκαν στα 28,9 ευρώ για όλες τις χώρες και ο καθαρός μισθός που λαμβάνει ο κάθε εργαζόμενος σε ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, που είναι ο χαμηλότερος (17,1 ευρώ) μεταξύ των εξεταζόμενων χωρών. Ο υψηλότερος καθαρός μισθός δίνεται στην Κύπρο (26,1 ευρώ), ενώ ακολουθούν οι Τουρκία (20 ευρώ), Ισπανία (19,6 ευρώ), Κροατία (19,1 ευρώ) και Ιταλία (17,9 ευρώ).
Η υπερβολική φορολογία πλήττει ευθέως την ανταγωνιστικότητα. Μάλιστα, ο συντελεστής ΦΠΑ που χρεώνεται στους τουρίστες στην Ελλάδα είναι κατά μέσο όρο 5 έως 6 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερος από αυτόν στις ανταγωνιστικές χώρες!”
Έτσι, λοιπόν, η χώρα μας κατέχει την αρνητική πρωτοκαθεδρία και ως προς το μη μισθολογικό κόστος εργασίας (λ.χ. ασφαλιστικές εισφορές) σε σύγκριση με τους άμεσους ανταγωνιστές της. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το μη μισθολογικό κόστος εργασίας ανέρχεται στα επίπεδα των 16,8 ευρώ στα συνολικά 100 ευρώ, ενώ σε σχετικά κοντινή απόσταση ακολουθεί η Ιταλία με 16 ευρώ, και έπονται οι Κροατία (14,9 ευρώ), Ισπανία (14,3 ευρώ) και Τουρκία με 14 ευρώ, ενώ η Κύπρος αναδεικνύεται ως αρκούντως ανταγωνιστική, καθώς το μη μισθολογικό της κόστος διαμορφώνεται σε μόλις 7,8 ευρώ!
Κέρδη EBITDA; Τι είναι αυτό…
Φυσικά, τα ανωτέρω επηρεάζουν δραστικά τα λειτουργικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA), τα οποία –σωστά μαντέψατε– στη χώρα μας είναι τα χαμηλότερα μεταξύ του συνόλου των χωρών της σχετικής μελέτης. Κι αυτό καθώς στην Ελλάδα φτάνουν στα 20,5 ευρώ, όταν στην Κροατία είναι 23,9 ευρώ, στην Ιταλία 24,4 ευρώ, στην Ισπανία 27,2 ευρώ, στην Τουρκία 27,7 ευρώ και στην Κύπρο 28,9 ευρώ!
Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, η υπερβολική φορολογία πλήττει ευθέως την ανταγωνιστικότητα. Αυτό μάλιστα, σε συνδυασμό με το ότι οι συντελεστές ΦΠΑ
–ειδικά σε τομείς του τουρισμού– αυξήθηκαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών (λ.χ. η μεταφορά των επιβατών από 8% στο 24%, η διαμονή από 6,5% στο 13%, τα τρόφιμα και τα ποτά από 8% στο 24% κ.ο.κ.), έχει ως αποτέλεσμα ο συντελεστής ΦΠΑ που χρεώνεται στους τουρίστες στην Ελλάδα να είναι κατά μέσο όρο 5 έως 6 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερος από αυτόν στις ανταγωνιστικές χώρες! Όσο για τα κέρδη, η αυξημένη φορολογική επιβάρυνση αναφορικά με το τουριστικό πακέτο τα έχει… εξαφανίσει κατά 50%.
