experiential eating Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η προσφορά ικανοποιητικής ποιότητας και γευστικού φαγητού ήταν αρκετή για την αγορά της μαζικής εστίασης. Σήμερα, πλέον, αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, ιδιαίτερο ενδιαφέρον δίνεται στην παροχή κι απόλαυση μοναδικών εμπειριών dining, σε σημείο τέτοιο, που το κοινό δηλώνει διατεθειμένο να πληρώσει παραπάνω, προκειμένου να τις βιώσει και να τις γευτεί.
Οσο κι εάν ηχεί παράξενα τα καινούργια… ήθη κι έθιμα που εισάγουν στην αγορά οι νεότερης ηλικίας πελάτες, όπως αυτοί που ανήκουν είτε στην κατηγορία των millennials είτε ακόμη και σε αυτήν των Gen Z, ωθούν την αγορά στο μέλλον, σε καινοτόμες παραδοχές, «φρέσκες» προσεγγίσεις κι εντυπωσιακές αλλαγές περί των συνηθειών, των αναγκών και των τάσεων που δείχνουν να επικρατούν σήμερα. Ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία έχει να κάνει με την «εκρηκτική» άνοδο των Social Media, Instagram, Snapchat και Twitter, μέσω των οποίων οι καταναλωτές – πελάτες αγωνιούν να αποτελέσουν μέρος μιας σειράς εμπειριών, τις οποίες με τη σειρά τους να μπορούν να επιδείξουν και να μοιραστούν με τον υπόλοιπο κόσμο.
Κι ενώ η συγκεκριμένη πτυχή ενδέχεται να προκαλεί πρόσθετους «πονοκεφάλους» σε παραδοσιακούς επαγγελματίες της μαζικής εστίασης οι οποίοι έχουν επιλέξει να… παίζουν μονοσήμαντα το «χαρτί» της γεύσης, για τους πιο «ανήσυχους» αποτελεί σημαντική ευκαιρία, για να «καταδυθούν» στον περιπετειώδη και πολλά υποσχόμενο κόσμο της εικόνας. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή που αυτή τους η κίνηση δύναται να συνοδευτεί από αξιόλογα κέρδη για την επιχείρησή τους.
Σε πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Δανία, το 50% των πελατών που επισκέπτονται σε τακτική βάση επιχειρήσεις μαζικής εστίασης δήλωσε πως είναι διατεθειμένο να δαπανήσει περισσότερα χρήματα, αν το «παραδοσιακό» μενού που γνωρίζει περιλάβει κάποιας μορφής διάδραση κι άμεση συμμετοχή ενός σεφ.
Το κοινό αναζητά (και πληρώνει) για εμπειρίες.
Σε πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία και Δανία, το 50% των πελατών που επισκέπτονται σε τακτική βάση επιχειρήσεις μαζικής εστίασης δήλωσε πως είναι διατεθειμένο να δαπανήσει περισσότερα χρήματα, αν το «παραδοσιακό» μενού που γνωρίζει περιλάβει κάποιας μορφής διάδραση κι άμεση συμμετοχή ενός σεφ. Τελευταία, οι εκδηλώσεις που στρέφονται γύρω από την τάση του experiential eating αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο σε διεθνές επίπεδο, λαμβάνοντας χώρα από εγκαταλελειμμένους σταθμούς τρένων μέχρι χώρους όπου επικρατεί απόλυτο σκοτάδι κι από ορειβατικά καταφύγια μέχρι υποθαλάσσιες εγκαταστάσεις. Σκοπός; Η «απελευθέρωση» από τυχόν αναστολές με την ταυτόχρονη προώθηση μιας ευρύτερης αίσθησης ευελιξίας, απαλλαγμένης από αναρίθμητες προκαταλήψεις.
Βέβαια, οι εμπειρίες δεν εξαντλούνται στις τοποθεσίες, αλλά, πρωτίστως, εδράζονται στο περιεχόμενό τους και δη το γευστικό. Για παράδειγμα, υπάρχουν προγράμματα που έχουν δομηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε λ.χ. να… ταξιδέψουν τους δέκτες της γεύσης σε culinary περιπέτειες, επιτρέποντάς τους να απολαύσουν γευστικές προτάσεις που έλκουν χρονολογικά την καταγωγή τους προ 3.000 χρόνων. Μια άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία, που πρωτίστως «τρέφει» το μυαλό κι εν συνεχεία υπηρετεί τη γεύση. Συχνά πυκνά, η νεοαναδυόμενη τάση περιγράφεται ως πολλαπλών αισθήσεων και σε ορισμένες περιπτώσεις experiential. Παρ’ όλα αυτά, όλοι όσοι συμμετέχουν από την πλευρά των πελατών διακρίνονται από ξεκάθαρο πάθος κι αδημονία να γευτούν (εγκεφαλικά και μη) μια ξεχωριστή εμπειρία, που όμοιά της δε συνηθίζεται από τη μέση επιχείρηση μαζικής εστίασης.
