Την τεχνολογία, την οικολογία και την παράδοση πάντρεψε ο Δήμος Πάτμου μέσα από το ειδικό περίπτερο που έθεσε σε λειτουργία στην κεντρική πλατεία της γραφικής Σκάλας Πάτμου.
Ένα «έξυπνο» περίπτερο, με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την επανάσταση του 1821.
Για τον σκοπό αυτό αναπαλαιώθηκε περίπτερο ηλικίας 80 ετών που με εργονομικό σχεδιασμό έχει τη δυνατότητα να «αφηγείται από μόνο του» την ιστορία του νησιού της Πάτμου.
Οι εξωτερικές πλευρές του περιπτέρου περιγράφουν στα Ελληνικά και τα Αγγλικά τη συμβολή της Πάτμου στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 αλλά και την ιστορία της ιδιαίτερης Πατμιακής παραδοσιακής φορεσιάς.
Το εσωτερικό του περιπτέρου έχει μετατραπεί σε εκθετήριο, ώστε οι επισκέπτες να έχουν την δυνατότητα να θαυμάσουν από τα παράθυρα την παραδοσιακή στολή.
Το «έξυπνο» πολιτιστικό περίπτερο διαθέτει ηλιακό πάνελ ώστε να είναι ενεργειακά αυτόνομο και ήδη από τις πρώτες ώρες λειτουργίας του, έχει αποτελέσει πόλο έλξης για εκατοντάδες τουρίστες που το αποκαλούν «μικρό υπαίθριο μουσείο» για τους επισκέπτες της Πάτμου.
Ένα «έξυπνο» περίπτερο με εργονομικό σχεδιασμό έχει τη δυνατότητα να «αφηγείται» στους επισκέπτες την ιστορία του νησιού
Σημειώνεται πως ως γενέτειρα του Εμμανουήλ Ξάνθου του συνιδρυτή της Φιλικής Εταιρίας, η Πάτμος έχει αφήσει το δικό της αποτύπωμα στην έναρξη και εξέλιξη της επανάστασης του 1821.
Η Πάτμος κατά τη θρησκευτική ιστορία γίνεται γνωστή από τον 1ο αιώνα από την παρουσία εκεί ως εξόριστου για δύο χρόνια του Ιωάννου του Θεολόγου, μαθητή του Ιησού, ο οποίος βρισκόμενος στη σπηλιά της Αγίας Άννας συνέγραψε το «Ευαγγέλιο» (πιθανώς) και την «Αποκάλυψη», όπως ο ίδιος μαρτυρεί: «Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.
Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα και ήκουσα οπίσω μου φωνήν ως σάλπιγγος λεγούσης: ό βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέψον ταις επτά Εκκλησίαις» (Αποκάλυψη α , 9). Στη Σκάλα (επίνειο) σώζονται τα δύο εκκλησάκια αφιερωμένα το μεν ένα στον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και το άλλο στους μαθητές του Πολύκαρπο και Πρόχορο.
Μετά το θάνατο του Ιωάννη του Θεολόγου στην Έφεσο, περί το έτος 100, η Πάτμος πέφτει στην αφάνεια για οκτώ αιώνες, όταν το 904 μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους κουρσάρους του Λέοντα του Τριπολίτη, οι αιχμάλωτοι Θεσσαλονικείς προσορμίσθηκαν στο νησί. Ο Βυζαντινός ιστορικός Ιωάννης Καμενιάτης, που έγραψε το χρονικό της τραγωδίας εκείνης, σημειώνει τα ακόλουθα: «Ούτω φερόμενοι κατηντήσαμεν είς τινα νήσον, Πάτμον καλουμένην, ένθα δή και προσεμείναμεν εξ ημέρας, παντός χαλεπού πείραν εν αυτή καθυπομένοντες, ανύδρου γαρ όντος του τόπου εληΐζετο τους αιχμαλώτους η δίψα».
