Τις προτάσεις του κατέθεσε ο Σύλλογος «Φίλοι της Φύσης/ Nature friends Greece» αναφορικά με το πώς πρέπει να αναπτυχθεί ο αγροτουρισμός στη διαβούλευση του νομοσχεδίου για τον θεματικό τουρισμό.
Οι προτάσεις αναλυτικά είναι οι εξής:
Xωροθέτηση των επιχειρήσεων του τουρισμού της υπαίθρου
«Η χωροθέτηση των επιχειρήσεων του τουρισμού της υπαίθρου θα πρέπει να συνδεθεί με την εγκατάστασή τους στην ενδοχώρα και με οριοθέτηση της υποχρεωτικής χιλιομετρικής τους απόστασης από αστικά κέντρα, αναπτυγμένες τουριστικές ζώνες, βιομηχανικές ζώνες, αιγιαλούς, αεροδρόμια κλπ. Επιπλέον για να αποφευχθεί η συγκέντρωση τέτοιων επιχειρήσεων σε συγκεκριμένες περιοχές, και η δημιουργία κατ΄ επέκταση μονοκαλλιέργειας σε βάρος της συνοχής, θα πρέπει να οριστεί ένα επιπλέον κριτήριο, αυτό της φέρουσας ικανότητας της κάθε περιοχής, που θα υπολογίζεται με βάση αποφασισμένα και θεσμοθετημένα κριτήρια. Οι επιχειρηματικές δράσεις του θεματικού τουρισμού θα πρέπει να αναπτύσσονται σε όλες τους τις μορφές και να αδειοδοτούνται με κριτήρια και προδιαγραφές που θα εξασφαλίζουν τη διατήρηση της αειφορίας και της ισορροπίας ανάμεσα στη φύση, τις οικονομικές δραστηριότητες και τα νέα τουριστικά επαγγέλματα».
Ο κίνδυνος του Αγροτουρισμού
«Ειδικά στον Αγροτουρισμό είναι και επικίνδυνο για την πλειονότητα των δραστηριοτήτων που έχουν αναπτυχθεί στον Ελλαδικό χώρο μιας και που ενώ προσφέρουν την αγροτική εμπειρία εξαιρούνται εξαιτίας της μη αγροτικής ιδιότητας των επαγγελματιών που έχουν δραστηριοποιηθεί στο αντικείμενο. Αλλά και επικίνδυνο για τους ίδιους τους αγρότες που τους μετατρέπει σε επαγγελματίες του Τουρισμού με ευκολία, ενώ έχουμε την εμπειρία για το πόσο κόστισε στο παρελθόν αυτή η ευκολία. Ενώ δεν ήταν λίγες οι επιδοτήσεις που μέσω τον ΟΠΑΧ και των LEADER δόθηκαν για την ανάπτυξη του Αγροτουρισμού, λίγα είναι αυτά που πανελλαδικά φαίνεται να λειτουργούν σεβόμενα τους διεθνείς κανόνες αγροτουριστικής κουλτούρας. Χωρίς εκπαίδευση και κατάρτιση βάζουν τους αγρότες να γίνουν “ξενοδόχοι” και το μοντέλο που στην Ελλάδα άρχισε δειλά δειλά την δεκαετία του 1980, οδηγήθηκε έτσι στρεβλωμένο έως σήμερα».
Τι γίνεται με τις επιδοτήσεις;
Οι επιδοτήσεις που δόθηκαν για στήριξη της υπαίθρου και της αγροτικής οικονομίας εξυπηρέτησαν στην πορεία άλλους προσωπικούς σκοπούς τους επιδοτούμενου και έγιναν έτσι πολλές μονάδες που δύσκολα σήμερα μπορούν να ενταχθούν στην κατηγορία του τουρισμού υπαίθρου, ακριβώς επειδή δεν υπήρξε καμία προδιαγραφή γι΄ αυτό. Αναφέρεται στο σχέδιο νόμου: «Είναι η ειδική μορφή τουρισμού υπαίθρου η οποία αφορά στην παροχή υπηρεσιών υποδοχής και φιλοξενίας ή και εστίασης σε χώρους λειτουργικά ενοποιημένους με αγροτικές εκμεταλλεύσεις, οι οποίες προσφέρονται συνδυαστικά με δραστηριότητες που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή, όπως και με την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και ανθρωπογενούς αγροτικού τοπίου. Η δραστηριότητα του αγροτουρισμού συνδυάζεται υποχρεωτικά με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων».
«Όλη η παραπάνω διατύπωση χρειάζεται προσοχή!! Διότι συμφωνούμε ότι πρέπει να είναι ο χώρος δραστηριοποίησης και η σύνδεση του αντικειμένου με την αγροτική παραγωγή που θα πρέπει να καθορίζει την αγροτουριστική δραστηριότητα και όχι το επάγγελμα. Οι μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό της υπαίθρου εντός αγροτικών κοινοτήτων θα πρέπει να υπολογίζονται ως ασκούντες αγροτουρισμό. Και είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα επικράτησε ο όρος αγροτικός τουρισμός, με την έννοια της ανάπτυξης του τουρισμού στις Αγροτικές περιοχές που συνδέεται με την ζωή στο χωριό και το αγροτικό περιβάλλον και όχι ο “αγροτουρισμός” που αναφέρεται είτε στην ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της γεωργικής εκμετάλλευσης και συνδέεται άμεσα με την γεωργία, είτε σε κίνητρα ανάπτυξης της ενδοχώρας με σχέδια ανάδειξης και ενίσχυσης της επισκεψιμότητας υποβαθμισμένων και εγκαταλειμμένων περιοχών με ιστορία, της ενδοχώρας ή νησιωτικών. Είναι λάθος να υποστηρίξουμε ότι μόνο οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες πρέπει να ασκούν αγροτουρισμό. Δηλαδή το αγροτουριστικό επάγγελμα δεν θα καθορίζεται από το αντικείμενο του αλλά από την επαγγελματική ιδιότητα αυτού που το ασκεί (για να είναι κάποιος αγρότης πρέπει το εισόδημα του από τον πρωτογενή τομέα να υπερβαίνει το 50% των εισοδημάτων του και να είναι γραμμένος στα μητρώα Αγροτών του υπουργείου γεωργίας). Φανταστείτε επίσης αγρότες να εκπίπτουν του αγροτικής τους ιδιότητας επειδή το αγροτουριστικό τους εισόδημα θα υπερβεί το καθαρά αγροτικό!! Διότι δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι Αγρότης που θα έχει και εμπορικό κατάστημα και υποδομή διαμονής και εστίαση μέσω των αγροτουριστικών δράσεων είτε θα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τους υπόλοιπους μη αγρότες επαγγελματίες ή θα εκπίπτει του Αγροτικού του επαγγέλματος επειδή τα έσοδα από τις συμπληρωματικές δραστηριότητες μπορεί να υπερβούν το αντίστοιχο αγροτικό».
