Λεωφόρος Αμαλίας 12* Τι νέα; Όλα καλά;
Γράφει ο Π. Μαρκέτος
Αρχισυντάκτης περιοδικού «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ»
Στάχτη, αποκαΐδια, «οσμή» θανατικού παντού!
Ατέλειωτη διαδικασία μοιάζει το μέτρημα των νεκρών, ακόμη πιο αγωνιώδης η αναζήτηση των αγνοουμένων και ανείπωτοι οι φόβοι για τον τελικό αριθμό των θυμάτων.
Πρόσωπα, εικόνες, ιστορίες που γίνονται γνωστά και προσθέτουν σφίξιμο στο στομάχι, παράλυση στα πόδια και δάκρυα στα μάτια.
Μέσα σε όλα αυτά, η πτυχή περί του τουρισμού μόνο άσχετη δεν μπορεί να θεωρηθεί τόσο για τη χώρα ευρύτερα, όσο και για την ίδια την περιοχή της Ανατολικής Αττικής ειδικότερα.
Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία στην περιοχή, τα οποία είναι γεμάτα από ξένους τουρίστες οι οποίοι είτε έχουν επιλέξει την Αθήνα ως «βάση» των διακοπών τους ή θέλουν να βρίσκονται δίπλα –σχεδόν- από το λιμάνι της Ραφήνας ώστε από εκεί να εκδράμουν ή να συνεχίσουν την διαμονή τους σε κάποιο από τα πολυάριθμα νησιά στο Αιγαίο.
Μπορεί αυτές τις στιγμές να συμπληρώνονται τρία εικοσιτετράωρα από τότε που ξεκίνησε ο όλεθρος και η καταστροφή στο Νταού Πεντέλης, εντούτοις όμως ακόμη λίστες με τα ονόματα των θυμάτων και των αγνοουμένων αποτελούν… είδος εν απουσία.
Παρόλα αυτά, ήδη στον Τύπο -ηλεκτρονικό, διαδικτυακό, έντυπο- έχουν ξεκινήσει και κάνουν την εμφάνισή τους τραγικές ιστορίες με ονόματα, ηλικίες και φύλο.
Κι εάν μέχρι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία σχετίζονταν και αφορούσαν μόνιμους κατοίκους ή σταθερούς παραθεριστές και ιδιοκτήτες εξοχικών της περιοχής, η σκληρή όσο και αδυσώπητη πραγματικότητα μας κάνει (ή πρόκειται να μας κάνει) να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας και στους επισκέπτες της χώρας μας. Βλέπετε, μεταξύ τόσο των νεκρών όσο και των αγνοουμένων υπάρχουν πολίτες ξένων χωρών, οι οποίοι σε ένα δραματικό «παιχνίδι» της ζωής, βρέθηκαν ως τουρίστες στην περιοχή.
Ευτυχώς που η προαναφερθείσα λίστα περιλαμβάνει και αρκετούς που διασώθηκαν, καθώς δυσκολευόμαστε να διανοηθούμε το μέγεθος του πλήγματος: Σε πρόσθετες ανθρώπινες απώλειες, σε αίσθημα ανασφάλειας, σε πρωτοσέλιδα, σε τυχόν ακυρώσεις ταξιδιών και διαμονών κ.ο.κ.
Σε αυτό το σημείο ολοκληρώνεται και η… σφήνα αισιοδοξίας.
Πίσω, λοιπόν, στον -κατά κυριολεξία- «μαύρο» ρεαλισμό.
Μέχρι τώρα έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας μια σειρά από περιπτώσεις τουριστών-ξένων υπηκόων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής.
Από την Πολωνή με τον υιό της και τον νιόπαντρο Ιρλανδό, μέχρι την Βελγίδα που αγνοείται.
Παράλληλα, εκτός από όσους είχαν τραγική κατάληξη, ακόμη πιο έντονες είναι οι ιστορίες για όσους επέζησαν, όπως λ.χ. την οικογένεια των 5 Γάλλων που βρέθηκαν να κολυμπούν επί ώρες γύρω στα 4 ναυτικά μίλια ανοικτά της Ραφήνας ή της ομάδας των 11 Δανών που κι αυτοί αφέθηκαν στην μοίρα τους να αρμενίζουν στο πέλαγος. Κι αυτοί είναι πολλοί. Και μπορούν να μιλούν. Ανοικτά, δίχως στρογγυλέματα και δεσμεύσεις, πολλώ δε μάλλον ανεξάρτητοι από σκοπιμότητες.
Μάλιστα, έχω την -αμυδρή- αίσθηση πως στο εξωτερικό δεν συμμερίζονται την άποψη της κυβέρνησης για την τέλεια διεξαγωγή της όλης επιχείρησης και διαδικασίας αντιμετώπισης της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι.
Αφιερωμένα εξαιρετικά:
Για να μην αναρωτιέστε, σε κάποιο σημείο η Γαλλίδα τουρίστρια που βίωσε την καταστροφή την περασμένη Δευτέρα, αναφέρει πως «…. Είμαι συγκλονισμένη από την αδράνεια των αρχών».
«Επικρατούσε το απόλυτο χάος…»
«… Εκατοντάδες άτομα έπεσαν στην θάλασσα για να σωθούν»
Φαντάζομαι πως παρατηρήσατε ότι πρόκειται για τρία ΜΜΕ χωρών που αντιπροσωπεύουν τις κορυφαίες πηγές εισερχόμενου τουρισμού για την Ελλάδα…
Σε αυτό το σημείο προκύπτει αβίαστα το ερώτημα εάν το υπουργείο Τουρισμού έχει προβεί σε κάποιες κινήσεις προκειμένου να μεταφέρει ξεκάθαρα μηνύματα σοβαρότητας περί της αντιμετώπισης της κατάστασης, λειτουργίας του κράτους και των δομών του και το κυριότερο να εκπέμψει μια αίσθηση ασφάλειας προς όσους έχουν ήδη δρομολογήσει να επισκεφτούν την χώρα μας ή για όσους την λογίζουν ψηλά ως προορισμό τους -έστω και την τελευταία στιγμή.
Επίσης, ένα άλλο ερώτημα είναι τι είδους μηνύματα έχει λάβει είτε το υπουργείο είτε ο ΕΟΤ σε ότι αφορά την διαμορφωθείσα κατάσταση.
Γιατί η αλήθεια είναι πως ο παράγοντας «ασφάλεια» βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα των κριτηρίων με τα οποία κάποιος αποφασίζει να επιλέξει τον τόπο που θα περάσει τις -πολύτιμες- διακοπές του.
Ελπίδα και ευχή είναι να μην έχει επιλεγεί η -γνωστή σε πλείστες άλλες υπηρεσίες και φορείς του Δημόσιου τομέα- πολιτική της σιωπής και της τοποθέτησης της υπόθεσης κάτω από το χαλί. Γιατί, σε αυτές τις περιπτώσεις πολιτικάντικες ακροβασίες και τακτικισμοί συνήθως οδηγούν σε κακά αποτελέσματα…
* Ταχυδρομική διεύθυνση του Υπουργείου Τουρισμού
