Την Τετάρτη, 22 Ιαν 2020, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (25ης Μαρτίου & Παραλία) θα γίνει το Job Day Τουρισμού, από το Skywalker. Στις 10.00 υπάρχει εισήγηση για συζήτηση με θέμα: Εναλλακτικές πηγές απασχόλησης στον Τουρισμό, με υπεύθυνη την κα Α. Φουκίδου, και συντονιστή τον Δ. Μιχαηλίδη. Η συμμετοχή είναι δωρεάν, ο αριθμός των θέσεων είναι ορισμένος και απαιτείται προεγγραφή.
Τα εργαστήρια του #JobDay Τουρισμού στοχεύουν στην ενίσχυση και τον συντονισμό των υποψηφίων με τη σύγχρονη αγορά εργασίας. Την ίδια ημέρα προγραμματίσθηκαν και τα εργαστήρια:
11:00, Η πρόσληψη με τα μάτια του εργοδότη στον τουριστικό κλάδο (Ανέστης Αναστασίου, Hospitality and Tourism Program ACT)
12:00, Ο ρόλος των social media στην αναζήτηση εργασίας (Ελένη Κολλήγα, Digital & Growth Marketing Strategist)
13:00, Εργασία σεζόν: Μύθοι, αλήθειες και προετοιμασία (Βασίλης Τσουλής, Employability and Enterprise Centre City College)
14:00, Το ιδανικό βιογραφικό για μια καριέρα στον τουρισμό, (Γιώργος Βαρβάρης, Σύμβουλος ενίσχυσης επαγγελματικής εικόνας, Leadcompass)
15:00, Βασικές αρχές εξυπηρέτησης πελατών & διαχείρισης παραπόνων, (Ιωάννης Οφάκογλου, Managing Director RISTART)
16:00, Συνέντευξη επιλογής προσωπικού: Οδηγίες για την επιτυχία, (Μαρία Βαθυλάκη, Υπεύθυνη Job Center-I.ΙΕΚ ΑΛΦΑ) &
17:00, Tourism Marketing: Βασικές αρχές, (Σοφία Μπουρνατζή, Tourism Marketing, Pass Partout)
Δημήτρης Μιχαηλίδης: Εναλλακτικές πηγές για έναν «ασυναγώνιστο» τουρισμό
Λένε ότι 35.000.000 επισκέπτες (τουρίστες) βρέθηκαν στην Ελλάδα το 2019 (26.9 εκ από το εξωτερικό το εννεάμηνο 2019 χωρίς την κρουαζιέρα, έναντι 25,9 εκ το 2018) και ξόδεψαν κατά μέσο όρο 583€/επισκέπτη (αυξημένο έναντι του 2018). Ο συνολικός τζίρος (άμεσες και έμμεσες δαπάνες) δείχνει ότι ήταν 37,5 δισεκατομμύρια Ευρώ, δηλαδή περίπου το 20,6% του ΑΕΠ της Ελλάδος, έναντι 10,4% που είναι αντιστοίχως το παγκόσμιο ποσοστό (Παγκόσμιο Συμβούλιο Ταξιδιών & Τουρισμού, WTTC). Ο πολλαπλασιαστής στο ΑΕΠ μοιάζει ότι διαμορφώνεται στο 2,4 (με 15 δις € άμεσα έσοδα).
Σχεδόν το 90% των τουριστικών εσόδων προέρχεται από το εξωτερικό. Στην Κρήτη, για παράδειγμα, το 47,2% του τοπικού ΑΕΠ προέρχεται αποκλειστικά από τον τουρισμό, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό εκτινάσσεται στο 71,2% όσον αφορά τα νησιά του Ιουνίου και στο 97,1% όσον αφορά τα νησιά του Νότιου Αιγαίου (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα). Ε. Γλαβά, ΣΕΤΕ.
Το ένα τέταρτο της συνολικής απασχόλησης στην Ελλάδα το 2018 βασίσθηκε στον τουρισμό, δηλαδή 988.600 θέσεις εργασίας, ενώ το 2019, ο αριθμός αυτός προβλέπεται ότι ξεπέρασε το 1.000.000 θέσεις εργασίας, για πρώτη φορά από τότε που το WTTC καταγράφει την πορεία του ελληνικού τουρισμού.
Ο παγκόσμιος τουρισμός αυξάνεται με ρυθμό 4% ετησίως, ενώ οι ειδικές μορφές τουρισμού αυξάνονται παγκοσμίως με ρυθμό 40% ετησίως. Στην Χαλκιδική το φαινόμενο εισόδημα για κάθε 1€ τουριστικής δαπάνης φαίνεται ότι είναι 0,8€ (καθ όσον όλα είναι εισαγόμενα, ακόμα και η εργασία «μαθητευόμενων» από την Μολδαβία…), ενώ στην Έδεσσα για κάθε 1€ δαπάνης το φαινόμενο εισόδημα διαμορφώνεται στο 2,5!
Η υπερβολική εξάρτηση της τοπικής οικονομίας από μία μόνο πηγή δημιουργεί ανισορροπία και επικίνδυνες καταστάσεις κατάρρευσης. Η συγκυριακή επίτευξη εσόδων είναι επίσης μια επικίνδυνη κατάσταση. Μπορεί να αλλάξουν οι συγκυρίες και να βρεθεί μια περιοχή πλήρως ακάλυπτη και ανίσχυρη. Η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής, η ευημερία των κατοίκων μιας περιοχής, ΔΕΝ μπορεί να είναι συγκυριακό – περιστασιακό φαινόμενο.
Στην παγκόσμια οικονομία μια ισχυρή υπερσυγκέντρωση (παγκοσμιοποίηση …) εναλλάσσεται με αποκέντρωση-τοπιοποίηση-πατριωτισμό-εθνικισμούς, όχι πάντα με ομαλούς και προβλέψιμους τρόπους. Οριακά η αποκατάσταση της ισορροπίας επιτυγχάνεται με πόλεμο…
Μετά την υπερυγκέντρωση του μεσοπολέμου είχαμε τον πόλεμο (1940) και την επικράτηση της ατομικής ευημερίας (1970-80). Η μεγάλη εκείνη περίοδος ακολουθήθηκε από την υπερσυγκέντρωση (παγκοσμιοποίηση) του 2000, η οποία με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έδωσε την σκυτάλη στην τοπιοποίηση και σε πατριωτισμούς.
Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα πάνω στα οποία μπορεί να σχεδιασθεί και να υποστηριχθεί μια βιώσιμη τοπική ανάπτυξη, για την Ελλάδα, είναι τρία: (1) η τεράστια βιοποικιλότητα (τρίτη μετά την Μαγαδασκάρη) με 1470 ενδογενή αυτόχθονα φυτά από τα 6300 φυτά της Ελλάδος, (2) το γεγονός ότι το 76% του εδάφους της Ελλάδος είναι πάνω από 600μ υψόμετρο, συνδυαζόμενο με 15.147 Km θαλάσσιας ακτογραμμής και (3) ο δεύτερος ζωντανός πολιτισμός στον πλανήτη (πρώτος πολιτισμός της Κίνας). Ο συνδυασμός των τριών αυτών συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάνει ασυναγώνιστα τα ελληνικά προϊόντα (αγαθά και υπηρεσίες).
Το τουριστικό προϊόν εάν περιορισθεί στα τρία S (Sea, Sun, Sand) μπαίνει στον ανταγωνισμό με χιλιάδες άλλα παρεμφερή τουριστικά προϊόντα, που ίσως είναι και καλύτερα από τα ελληνικά, ενώ οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας θα είναι «παγκοσμιοποιημένες», που μπορούν να προσφερθούν από κάθε έναν.
Ένας «ασυναγώνιστος» τουρισμός θα μπορούσε να είναι μόνο ένας ελληνικός τουρισμός με ενσωματωμένο τον ελληνικό πολιτισμό (γαστρονομία, ιστορία, μυθολογία, ήθη & έθιμα, τρόπο ζωής κλπ) που οδηγεί σε απασχόληση τοπικού εργατικού δυναμικού.
Ένας «ασυναγώνιστος» τουρισμός θα μπορούσε να είναι μόνο ένας ελληνικός τουρισμός με ενσωματωμένα τα τοπικώς παραγόμενα προϊόντα, επεξεργασμένα με τοπικές συνταγές, σε τοπικά εργαστήρια για να καταναλωθούν τοπικά από τους επισκέπτες και να διευρύνουν τις εμπειρίες των τουριστών με μοναδικές γευστικές απολαύσεις.
Και τότε ο τουρισμός από φαινόμενο «αποικιοκρατικό» θα μπορούσε να είναι εργαλείο τοπικής ανάπτυξης για την ευημερία των κατοίκων μιας περιοχής, προσφέροντας απασχόληση στους γηγενείς ανθρώπους…
