«Ωθούμαστε» να σπαταλάμε χρόνο για την ανεύρεση… εναλλακτικών λύσεων και διαδρομών!
Ορισμένοι άλλοι εκπρόσωποι των επαγγελματιών του επισιτισμού από δύο νομούς της νησιωτικής Ελλάδος θέτουν έναν ακόμη προβληματισμό που κυριαρχεί στην καθημερινότητά τους: «Πέρα από τις προαναφερθείσες… πληγές, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το ζήτημα του παγώματος των επαγγελματικών τραπεζικών μας λογαριασμών, μέσω των οποίων πραγματοποιούμε το σύνολο των προμηθειών και εν γένει κινήσεών μας.
Κι αυτό εξαιτίας κάποιας φορολογικής παράβασης, της μη διευθέτησης ενός παλαιότερου χρέους, της αδυναμίας πληρωμής ενός… βουνού από υποχρεώσεις προς τα δημόσια ταμεία κ.ο.κ. Ξέρετε, όμως, τι είναι να μη διαθέτεις την απαιτούμενη ρευστότητα ή έστω τον ανάλογο… χώρο να κινηθείς επαγγελματικά, καλύπτοντας τις υποχρεώσεις σου απέναντι σε προμηθευτές και συνεργάτες; Ουσιαστικά είσαι νεκρός (επαγγελματικά) και δεν σου επιτρέπουν να αντιστρέψεις την κατάσταση! Αποτέλεσμα; Να σπαταλάς χρόνο και ενέργεια έτσι ώστε να σκαρφιστείς παράλληλους (και συχνά παράνομους) δρόμους για να κάνεις τη δουλειά σου!
Για παράδειγμα, αντί να δέχεσαι πληρωμές μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών, αναγκάζεσαι να καταφύγεις στην κατανόηση και στη διακριτική ευχέρεια των πελατών σου (τουλάχιστον όσων εμπιστεύεσαι και γνωρίζεις καλύτερα) ώστε να τους ζητήσεις να πληρώσουν με μετρητά, προκειμένου να αποφύγεις τα χρήματα της “πλαστικής” πληρωμής να διοχετευθούν προς τα δημόσια ταμεία.
Ενόσω, εσύ ως επιχείρηση έχεις χρεωθεί και πληρώσει τις πρώτες ύλες που χρησιμοποίησες στα πιάτα και στα ποτά, ο σερβιτόρος έχει εξυπηρετήσει τους πελάτες, ο φωτισμός και ο κλιματισμός δουλεύουν, η καθαριότητα παρούσα, κι εσύ όχι μόνο δεν θα εισπράξεις τα ανωτέρω, αλλά θα τα χρεωθείς δίχως κάποιο όφελος, διευρύνοντας το “άνοιγμά” σου και κάνοντας ένα ακόμη βήμα πιο κοντά προς την οριστική σου (επαγγελματική) εξόντωση… Πρόκειται για παραλογισμό στο έπακρο, που όμοιός του δύσκολα συναντάται παγκοσμίως, πόσο μάλλον αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από μια… χούφτα επαγγελματίες».
Η οπτική της «κότας που γεννά χρυσά αυγά», εκ μέρους των δημοτικών αρχών
Κοντά σε αυτά, πολλοί προσθέτουν τους υπέρογκους δημοτικούς φόρους σε συνδυασμό με τις πρόσθετες χρεώσεις για τη χρήση τραπεζοκαθισμάτων που τυχόν καταλαμβάνουν δημόσιους (δημοτικούς) χώρους. Όπως καταγγέλλουν σχετικά: «Η συντριπτική πλειοψηφία των δήμων αντιμετωπίζει τους επαγγελματίες του επισιτισμού ως άλλη… παχιά αγελάδα πρόσφορη προς άρμεγμα.
Αποτελεί κοινό –περίπου– μυστικό πως ολόκληροι δήμοι “επιβιώνουν” κυριολεκτικά από τις χρεώσεις και κατ’ επέκταση εισφορές των επιχειρήσεων της εστιατορικής σκηνής! Κι αυτό, δίχως να υπάρχουν αντίστοιχου ύψους ή αξίας υπηρεσίες και παροχές εκ μέρους των δημοτικών υπηρεσιών… Υπό αυτό το πρίσμα αντιμετώπισης, ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν εναλλακτικές πηγές άντλησης πόρων, αποδοτικότερης αξιοποίησης ακινήτων και εν γένει περιουσιακών τους στοιχείων, δικαιότερης κατανομής των βαρών, υλοποίησης έργων που μπορούν να ενταχθούν σε ένα υποστηρικτικό πλέγμα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας κ.ο.κ.
Αρκούνται δηλαδή μόνο στις δικές μας εισφορές. Οπότε γιατί να υποβάλουν τον εαυτό τους στην… κοπιώδη –ενδεχομένως– διαδικασία πρόσθετων ή εναλλακτικών σκέψεων, από τη στιγμή που έχουν έτοιμη την “παχυλή” λύση των εισφορών μας, εύκολα και άκοπα; Όσο επικρατεί αυτή η λογική, είναι σίγουρο πως δεν διαφαίνεται κάποιο ευοίωνο μέλλον για εμάς».
Ιδιοκτήτες ακινήτων από άλλο… πλανήτη!
Το θέμα του ύψους των ενοικίων που καλούνται να καταβάλουν και δη στα μεγάλα αστικά κέντρα, εξελίσσεται σε ένα από τα… αγκάθια της καθημερινότητας των επαγγελματιών, καθώς από τη μια πλευρά οι ιδιοκτήτες των ακινήτων σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν αμετακίνητοι στην ευνοϊκή αντιμετώπιση αιτημάτων για την αναδιαμόρφωση (προς τα κάτω) του ύψους του ενοικίου τους, ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις που οι ιδιοκτήτες εμφορούμενοι από την αίσθηση πως οι δουλειές του ένοικου-εστιατορίου πηγαίνουν καλά ή υπάρχει κάποια πρόταση ενδιαφέροντος για το ίδιο ακίνητο, ζητούν αύξηση! Και από την άλλη, η καταβολή του ενοικίου ανάγεται σε μια πάγια υποχρέωση από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ή να αντιδράσουν βάζοντας το κεφάλι στην άμμο…
