Αποχωρώ αλλά μένω
Η σιωπηλή παραίτηση είναι ένας νέος όρος που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2022 μέσα από το διαδίκτυο, προκαλώντας την εμφάνιση εκατομμυρίων βίντεο και σχολίων, με αστραπιαία διάδοση, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η σιωπηλή παραίτηση δεν είναι στην ουσία αποχώρηση από την εργασία, όπως είναι η μεγάλη παραίτηση. Στην πραγματικότητα, στη σιωπηλή παραίτηση ο εργαζόμενος αποδίδει μόνο τα απαραίτητα στην εργασία του και μόνο στον χρόνο που εργάζεται. Κοινώς, ο ίδιος θέτει τα όρια και αρνείται να υπερβεί τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις για τις οποίες έχει προσληφθεί. Κάνει μόνο ότι ορίζει το job description του ρόλου του. Σε έρευνα που διεξήχθη τον Αύγουστο σε δείγμα χιλίων εργαζομένων, τα άτομα μεταξύ 25 και 34 ετών δήλωσαν ότι κάνουν το ελάχιστο στην εργασία τους σε ποσοστό 30%. Αντίθετα, το ποσοστό αυτό πέφτει στο 8% για άτομα της ηλικίας των 54 ετών. Σε ακόμα μεγαλύτερες ηλικίες, τα ποσοστά αυτά δείχνουν να μηδενίζουν. Το σημαντικότερο ίσως εύρημα της έρευνας είναι το ότι το 80% των εργαζομένων που δήλωσαν πως κάνουν τα απολύτως απαραίτητα ήταν άτομα με burn out και άτομα που δουλεύουν σε τοξική εργασιακή κουλτούρα, κάνοντας ίσως τη σιωπηλή παραίτηση όχι και τόσο άγνωστη ή κάτι τόσο καινούριο τελικά (trend), δείχνοντάς μας τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Παρ’ όλα αυτά, οι γενιές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξη του φαινομένου ή ακόμα και την κατάδειξή του. Οι νεότερες γενιές βλέπουν την εργασία υπό διαφορετικότερο πρίσμα, καθώς τους παρέχει ουσιαστικά μόνο την επιβίωση και δεν νιώθουν δέσμευση με την εταιρεία που εργάζονται, καθώς την αντιμετωπίζουν πιο αποστασιοποιημένα.
«Ο εργαζόμενος θέτει τα όρια και αρνείται να υπερβεί τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις για τις οποίες έχει προσληφθεί.»
Η επόμενη ημέρα για τους εργαζόμενους
Όπως διαφαίνεται, η νέα χρονιά θα είναι αρκετά απαιτητική. Από τη μία η παγκόσμια ύφεση, που σύμφωνα με τους ειδικούς θα φέρει συνεχείς ανατιμήσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες, και στον αντίποδα η μεγάλη ζήτηση και η έλλειψη επαγγελματιών στον χώρο της εστίασης και της φιλοξενίας. Για την εύρεση προσωπικού, το βάρος έχει κληθεί να επωμιστεί κάθε αρμόδιο τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού, ιδιοκτήτης ή διευθυντής, ξεκινώντας αρκετά νωρίς φέτος την αναζήτηση υποψήφιων εργαζομένων για τη σαιζόν του 2023. Ένα πολύ καλό δείγμα πρόληψης απέναντι σε αυτή την πρόκληση, καθώς στρατηγικά οι εταιρείες επενδύουν στην κινητήριο δύναμή τους, και αυτή δεν είναι άλλη από το ίδιο το προσωπικό που θα κληθεί να φέρει εις πέρας τον εκάστοτε ποιοτικό και ποσοτικό στόχο. Τι γίνεται όμως με αυτή τη νέα τάση της σιωπηλής παραίτησης που έρχεται να βάλει άλλη μία δυσκολία στην ήδη υπάρχουσα της εύρεσης επαγγελματιών;
Τι μπορούμε να κάνουμε
Η πραγματικότητα των συνθηκών εργασίας στην εστίαση και στον τουρισμό αρκετές φορές φαίνεται να μη συμβαδίζει με αυτή που αρχικά προσφέρθηκε κατά την αίτηση εργασίας και της συνέντευξης. Το παραπάνω δεν δημιουργεί στον εργαζόμενο την απαραίτητη αφοσίωση και εύκολα θα μπορούσε να εντείνει το φαινόμενο της σιωπηλής παραίτησης. Η αποσαφήνιση του ρόλου με καθημερινά ρεαλιστικά παραδείγματα, καθώς και η επικοινωνία των αξιών της εταιρείας, του οράματος, της αποστολής και της εργασιακής κουλτούρας θα μπορούσε να δώσει στον ίδιο τον υποψήφιο την ευκαιρία να αποφασίσει εάν αυτή η εργασία του ταιριάζει και θα μας άφηνε με περισσότερους υποψήφιους που πραγματικά ταιριάζουν στην εκάστοτε εταιρεία.
Η κακή διαχείριση μπορεί να γίνει τροχοπέδη της σιωπηλής παραίτησης μέσα στην εταιρεία. Μπορούμε να ενδυναμώσουμε την ομάδα του μάνατζμεντ με εκπαιδεύσεις στη διαχείριση του προσωπικού, ώστε να μπορεί να βοηθήσει κάθε εργαζόμενο να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του, να συνεργαστεί αποτελεσματικά μέσα στην ομάδα, να νιώθει και να είναι σημαντικό μέλος της εταιρείας. Με αυτόν τον τρόπο, η εταιρεία θα έχει δώσει την καλύτερη ευκαιρία τόσο στον ίδιο τον εργαζόμενο όσο και στην ομάδα του μάνατζμεντ να πετύχει στον ρόλο τους.
Τα εξαντλητικά ωράρια και το burn out
Πολλές φορές ο υπερβολικός φόρτος εργασίας και οι πιεστικές προθεσμίες μπορούν να οδηγήσουν τον επαγγελματία σε εξάντληση, με αποτέλεσμα τη χαμηλή παραγωγικότητα και αφοσίωση, και κατά συνέπεια να συνδράμουν με τη σειρά τους στη σιωπηλή παραίτηση. Οι λογικές προθεσμίες, ο επαρκώς κατανεμημένος φόρτος εργασίας και ένα σωστά δομημένο πρόγραμμα, σε συνδυασμό με τον σεβασμό του ελευθέρου χρόνου του εργαζόμενου θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά, ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο της σιωπηλής παραίτησης.
Οι νεότερες γενιές αναζητούν πλέον το νόημα στο να εργάζονται και όχι να προσαρμόζουν τη ζωή τους γύρω από την εργασία τους. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι εργαζόμενοι δεν ενδιαφέρονται πλέον, σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη σύνδεσης με την εταιρεία και τους εργοδότες. Οι εργαζόμενοι έχουν επίσης κάποιες προσδοκίες. Θέλουν να εργάζονται σε περιβάλλον που είναι πρόθυμο να ακούσει και να επιλύσει τυχόν προβλήματα που μπορεί να έχουν. Η πολιτική της «Ανοιχτής Πόρτας» μπορεί να αποτελέσει τη λύση στην παραπάνω περίπτωση. Βοηθάει τόσο το μάνατζμεντ να κατανοήσει την ομάδα του, όσο και κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά, καθώς επιτρέπει στους υπαλλήλους να αισθάνονται μέλος της εταιρείας. <
