Πώς σε 8 μήνες ο Oobah Butler κατάφερε να οδηγήσει το (ανύπαρκτο) εστιατόριό του στο Νο 1 της λονδρέζικης γευστικής σκηνής του TripAdvisor
Mια συνοικία στο νότιο Λονδίνο, το Dulwich, ένα εστιατόριο, το «The Shed at Dulwich», οκτώ μήνες άοκνης προσπάθειας, 18.148 άλλες επιχειρήσεις εστίασης που εδρεύουν στη… γευστική Μέκκα της βρετανικής πρωτεύουσας, η «κορυφή» του TripAdvisor.
Στην περίπτωση κατά την οποία αναζητάτε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των παραπάνω, δεν είναι άλλος από έναν ρεπόρτερ, τον Oobah Butler, σε μια μοναδική αποστολή: Να καταφέρει να οδηγήσει το εστιατόριό του στην κορυφή του TripAdvisor σε ό,τι αφορά τα βαθμολογημένα εστιατόρια του Λονδίνου. Ποιο είναι το παράδοξο; Ότι το «εστιατόριο» δεν ήταν τίποτε άλλο από μια μικροσκοπική αποθήκη στον κήπο του κ. Butler.
Ωστόσο, η… επίγευση της όλης προσπάθειας ήταν η διείσδυση του fake στοιχείου (όχι news, ακριβώς) ακόμη και σε κοινώς αποδεκτά σημεία αναφοράς και ενημέρωσης όπως το TripAdvisor, που αν μη τι άλλο διαθέτουν αδιαπραγμάτευτο και σημαντικό βαθμό επίδρασης στο καταναλωτικό κοινό. Επίσης, δεύτερες σκέψεις δημιουργεί και η –σε βαθμό κακουργήματος– ευπιστία που επιδεικνύει το κοινό απέναντι σε ένα «μοδάτο» trend.
Όταν η υπόθεση αυτή έγινε γνωστή, ο… θόρυβος που προκλήθηκε ήταν εντυπωσιακός και δη για μια χώρα που έχει πραγματοποιήσει άλματα στον γευστικό χάρτη και η οποία διαθέτει ουκ ολίγα πολυβραβευμένα εστιατόρια με κορυφαίους σεφ. Βλέπετε, η ιστορία του συγκεκριμένου εστιατορίου είχε «χτιστεί» και προωθηθεί με τέτοια μαεστρία ώστε foodies, celebrities, bloggers έδιναν… αγώνα προκειμένου να κλείσουν μια κράτηση για ένα από τα ελάχιστα και ακριβοθώρητα τραπέζια του!
Το περιοδικό μας επικοινώνησε με τον «γεννήτορα» της όλης υπόθεσης, τον δημοσιογράφο Oobah Butler, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στο άκρως επιτυχημένο εγχείρημά του.
Food Service: Κύριε Butler, με αφορμή την έκταση που έλαβε η δημοσιοποίηση του «πειράματός» σας, το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς φτάσατε σε αυτή την ιδέα του εν λόγω task;
Oobah Butler: Κατ’ αρχάς, οφείλω να τονίσω πως η πρώτη μου –ουσιαστική– εργασία ως δημοσιογράφος αφορούσε την επί πληρωμή σύνταξη fake reviews για λογαριασμό εστιατορίων και ξενοδοχείων και τα οποία αναρτούνταν στο TripAdvisor. Για την ακρίβεια, οι ιδιοκτήτες με πλήρωναν με ποσά της τάξεως των 10 λιρών προκειμένου να γράψω μια θετική κριτική για την επιχείρησή τους, παρότι δεν την είχα επισκεφτεί ποτέ στη ζωή μου!
Με το πέρασμα του χρόνου η ερασιτεχνικού τύπου απασχόλησή μου μετατράπηκε σε εμμονή σε ό,τι αφορά την παρακολούθηση των αξιολογήσεων που αφορούσαν τις εν λόγω επιχειρήσεις. Έφτασα να θεωρώ πως η τύχη τους άλλαζε προς το θετικότερο χάρη στη δική μου μικρή παρέμβαση! Διάσταση που –φυσικά– ήταν εξαιρετικά εσφαλμένη και σίγουρα επίπλαστη. Ξέρετε όταν βρίσκεσαι εντός ενός ζητήματος, συνήθως δυσκολεύεσαι αφενός να δεις ξεκάθαρα τα γεγονότα και αφετέρου να συλλάβεις συγκεκριμένες ή «φρέσκιες» οπτικές επ’ αυτού.
Σημαντικό ρόλο αποδείχτηκε πως έπαιξε η λογική της κατάρτισης του μενού του «εστιατορίου», καθώς διατυμπανίζαμε πως βασίζεται σε αισθήσεις και διαθέσεις και όχι σε «παραδοσιακές» νόρμες. Έτσι, λοιπόν, οι ενδιαφερόμενοι όταν εξερευνούσαν το site του εστιατορίου μας, συναντούσαν γευστικές δημιουργίες με εξαιρετικά ευφάνταστους τίτλους, όπως «λαγνεία», «διαλογισμός», «χαρά», «έρωτας», «συμπόνια», «άνεση» κ.ά.
Έτσι, λοιπόν, με αφορμή και την πρότερη εμπειρία μου στο fake content writing, ξεκίνησα να αναρωτιέμαι τι βαθμό επίδρασης άραγε να είχαν τα γραφόμενά μου σε αυτά τα επιμέρους reviews; Ήταν, άραγε, αποτελεσματικά τα όσα περιέγραφα; Κατάφερναν να πείσουν το καταναλωτικό κοινό και να το παρακινήσουν να επισκεφθεί μια συγκεκριμένη επιχείρηση; Βέβαια, δεν σας κρύβω πως υπήρχαν και πιο «διεισδυτικά» ερωτήματα, λ.χ. εάν προέκυψαν περιπτώσεις χρηστών που αντελήφθησαν πως επρόκειτο για «πληρωμένο» περιεχόμενο και κατ’ επέκταση στερούταν τον βαθμό ανεξαρτησίας όσο και αξιοπιστίας των γραφομένων.
Στη συνέχεια και με το πέρασμα του χρόνου τα ερωτήματα… μετεξελίχθηκαν και μετατράπηκαν σε νέες αμφιβολίες και αγωνίες, που σχηματοποιήθηκαν σε πρόσθετα ζητήματα. Στην… εξίσωση εισήλθε δυναμικά ο παράγοντας των «fake news» και έτσι «ζυμώθηκε» και προέκυψε ο βασικός προβληματισμός μου, που είχε να κάνει με το εάν κάποιος με απολύτως υποκειμενικά κίνητρα, περιορισμένο budget και συγκεκριμένο στόχο μπορεί να κυριαρχήσει στην αγορά του, ασχέτως ποιότητας, αισθητικής, περιεχομένου και status.
F.S.: Οπότε, αποφασίσατε να… ταράξετε τα νερά του TripAdvisor!
O.B.:Το TripAdvisor περισσότερο αποτέλεσε ένα αναγνωρίσιμο και χρηστικό «εργαλείο», μια διαδικτυακή πλατφόρμα που συγκεντρώνει εκατομμύρια χρήστες και έχει αναγνωρισμένη δυναμική και εξαιρετικά υψηλό βαθμό διείσδυσης στο καταναλωτικό κοινό. Δυστυχώς, πολλοί απέδωσαν στο TripAdvisor τη «στάμπα» του fake review site, ωστόσο είναι εξαιρετικά δύσκολο για το ίδιο το μέσο να καταφέρει να αναγνωρίζει και να απαλείφει κάθε αντίστοιχη προσπάθεια.
