Προς πώληση είναι το 30% του «Ελευθέριος Βενιζέλος» από το ΤΑΙΠΕΔ έπειτα και από την σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών στην αναθεωρημένη συμφωνία για το αεροδρόμιο.
Η πρόθεση του ΤΑΙΠΕΔ, να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις με το αεροδρόμιο να είναι στην κορυφή της λίστας του είναι κάτι που δρομολογεί εδώ και καιρό, ώστε να πωληθεί το 30% που κατέχει στην εταιρεία Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών ΑΕ από το ελληνικό δημόσιο με στόχο η διαδικασία να ξεκινήσει στο πρώτο δίμηνο του 2019.
Σημειώνεται ότι οι υπόλοιποι μέτοχοι του ΔΑΑ είναι το Ελληνικό Δημόσιο με 55% -το εκ των οποίων το 30% έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ -, εταιρείες του καναδικού συνταξιοδοτικού Ταμείου PSP Investment με 40% με τους Καναδούς να έχουν και τη διοίκηση της εταιρείας και ο όμιλος Κοπελούζου με 5%.
Έτσι λίγο πριν την εκπνοή του 2018 ετοιμάζεται να προσλάβει συμβούλους στον οικονομικό, τεχνικό, νομικό και ασφαλιστικό τομέα, με προοπτική ο διαγωνισμός να προκηρυχθεί μέσα στην άνοιξη ενώ την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου επισημοποιήθηκε η έγκριση της Ε.Ε., σύμφωνα με την οποία δεν υφίσταται θέμα κρατικών ενισχύσεων στην 20ετή παράταση της σύμβασης έως το 2046.
Η ανακοίνωση από τις Βρυξέλλες
Σύμφωνα με την επίτροπο Ανταγωνισμού Μαργκαρέιτε Βέστεϊγερ, «Η Επιτροπή συνεργάστηκε ενεργά με τις ελληνικές Αρχές για την επίτευξη του θετικού αποτελέσματος, που είναι μια από τις σημαντικότερες οικονομικές συναλλαγές, στο πλαίσιο του ελληνικού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων».
Όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση «Το τίμημα που θα καταβάλει ο Διεθνής Αερολιμήν Αθηνών για την παράταση τηρεί τους όρους της αγοράς και ως εκ τούτου δεν λαμβάνει αδικαιολόγητο οικονομικό πλεονέκτημα ή ενίσχυση».
Το τίμημα έχει καθοριστεί σε 1,1 δισ. ευρώ, από τα οποία το 55% θα καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο. Υπενθυμίζεται ότι η αρχική τιμή, που είχε διαμορφωθεί στα 484 εκατ. ευρώ, είχε κριθεί χαμηλή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού (DG Comp), τον περασμένο Αύγουστο.
Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι η αρχική αξία της παράτασης της σύμβασης βασιζόταν σε οικονομικές και επιχειρηματικές παραμέτρους, οι οποίες δεν ήταν σύμφωνες με τις συνθήκες της αγοράς ενώ η αναπροσαρμογή, μετά την παρέμβαση των Βρυξελλών, είχε αποτελέσει αντικείμενο κριτικής από τη Ν.Δ.
