Ανακύκλωση, slow food και cocktails. «Τα σταφύλια της οργής» είναι μια ιστορία του 1930, η οποία δίνει έναυσμα για πλήρη αναθεώρηση…
Του Θοδωρή Πύριλλου, Cocktails and Spirits Educator
Ο άνθρωπος επιστρέφει στο επίκεντρο
Ο John Steinbeck, συγγραφέας του μυθιστορήματος «Τα σταφύλια της οργής», στο πλαίσιο βράβευσής του με Νόμπελ λογοτεχνίας το 1962, αναφέρει στον επίλογό του: «Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει καταστεί η μεγαλύτερη μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα». Πρόσφατα προβλήθηκε στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με το μυθιστόρημα του συγγραφέα, στο οποίο περιλήφθηκαν αποσπάσματα από την ταινία αλλά και σύγχρονο υλικό, ακουστικά αρχεία και επιστολές του Steinbeck, μαζί με συνεντεύξεις ιστορικών, που καθοδηγούσαν την ανάλυση ενός καλτ πλέον βιβλίου, το οποίο αποδείχθηκε προφητικό.
Η ιστορία στο σήμερα
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία των Joads, μιας οικογένειας από την Οκλαχόμα, οι οποίοι αφού έχασαν το αγρόκτημά τους από φυσική καταστροφή κατέληξαν οικονομικοί μετανάστες στην Καλιφόρνια. Οι ομοιότητες που συνειρμικά μου ήρθαν στον νου, σε σχέση με την κατάσταση που σήμερα βιώνουμε, ήταν πολλές. Τα ζητήματα που θίγει ο Steinbeck είναι η άδικη μεταχείριση, η καταστροφή της φύσης, ο ρατσισμός, ο αδυσώπητος καπιταλισμός. Κοινός παρονομαστής ο θυμός, ο οποίος απορρέει από τον πόνο: κατ’ αναλογιά, ο πόνος που αφήνουν οι πυρκαγιές στην Εύβοια, οι πλημμύρες στη Νέα Ορλεάνη, το «ωστικό κύμα» της Covid-19 και το στρες της επανέναρξης της οικονομίας, ο πόνος για το Αφγανιστάν και η ανησυχία για οικονομικούς και πολιτικούς μετανάστες ή πρόσφυγες. Άνθρωποι σαν τον Steinbeck είναι αναγκαίοι στη σύγχρονη κοινωνία για να την ξυπνούν από τον παθητικό λήθαργο της καθημερινότητας. Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι αποδεκτά, δεν είναι απλές ιστορίες που μας κρατούν το ενδιαφέρον όταν επιστρέφουμε στο σπίτι. Αντίθετα, είναι μια σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν συνάνθρωποί μας. Η τελική έκβαση είναι στο χέρι μας με τη στάση που κρατάμε απέναντι στο περιβάλλον, απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, απέναντι στον συνάνθρωπο. Οφείλουμε να νιώθουμε και τότε, ναι, υπάρχει ελπίδα.
Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο
Ως άνθρωπος της εστίασης, δάσκαλος για νέους bartenders, συνιδιοκτήτης της εταιρείας Barflies και σύμβουλος σε επιχειρήσεις, προσπαθώ να δρω σε μια και μοναδική κατεύθυνση, που έχει σαν κύριο μέλημα τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Πρωτοβουλίες όπως αυτή του κινήματος του slow food αλλά και άλλες παρόμοιες οφείλουν να μας βρίσκουν θερμούς υποστηρικτές, ενώ οι αξίες που πρεσβεύουν θα πρέπει να αποτελούν το πλαίσιο δράσης στην εστίαση.
Οι 3 πυλώνες του slow food
Το κίνημα του slow food έχει τη βάση του σε τρεις κυρίαρχους πυλώνες:
- ποιότητα: φρέσκια και γεμάτη γεύση δίαιτα που ικανοποιεί τις αισθήσεις, αποτελώντας παράλληλα κομμάτι της τοπικής κουλτούρας,
- καθαρή πρώτη ύλη: παραγωγή και κατανάλωση τροφής που δεν βλάπτει το περιβάλλον, την υγεία των ζώων και των ανθρώπων,
- δικαιοσύνη: σωστές συνθήκες εργασίας και αμοιβές για τους παραγωγούς – προσιτές τιμές για τους καταναλωτές.
Μονόδρομος τα τοπικά προϊόντα
Το κλίμα της Γης αλλάζει και πολλές πόλεις πλέον δεν είναι το ίδιο κατοικήσιμες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Στην Ελλάδα βιώσαμε πρόσφατα πρωτοφανείς καύσωνες και ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. Η αλόγιστη χρήση νερού και πλαστικών μιας χρήσης, αλλά και η επιλογή προϊόντων χωρίς καμία ανησυχία για το βιομηχανικό τους αποτύπωμα συμβάλλουν στη ραγδαία καταστροφή του πλανήτη μας. Πριν από δέκα χρόνια, η Ελλάδα ήταν ουραγός στην ανακύκλωση, ενώ ακόμη και σήμερα το ζήτημα αντιμετωπίζεται χλιαρά. Μήπως πρέπει να γίνουμε πιο υπεύθυνοι; Σε τι συνθήκες θα ζήσουν οι επόμενες γενιές; Τα τρόφιμα και τα υλικά που χρησιμοποιούμε στα σπίτια μας, στα εστιατόρια και στα μπαρ μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αναζητούμε ποιοτικά προϊόντα από τοπικούς παραγωγούς, τα διαλέγουμε με βάση την εποχή τους και ενδιαφερόμαστε για τις συνθήκες παραγωγής τους. Ας επενδύσουμε στην ψυχική μας υγεία και ας κατεβάσουμε ταχύτητα στην καθημερινότητά μας.
Το ενδιαφέρον «αυξάνει» την αποδοτικότητα
Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Ας αφουγκραστούμε τις ανάγκες των εργαζομένων στις επιχειρήσεις εστίασης και στις ομάδες που διοικούμε, βοηθώντας τους να εξελιχθούν και να είναι χαρούμενοι. Η προσωπική μου εμπειρία σε μπαρ στα οποία οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τις ομάδες τους έκαναν τη διαφορά. Άλλωστε στην εστίαση καλούμαστε να μεταφέρουμε την τάση μας για φροντίδα στους επισκέπτες μας. Πώς θα δώσουμε φροντίδα αν δεν τη λάβουμε πρώτα; Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους σαν τον Steinbeck και περισσότερους ονειροπόλους Δον Κιχώτες να μας εμπνέουν. Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους να κάνουν αυτό που πρέπει όταν δεν βλέπει κανείς.
