Μπορεί η Γαλλία να μην έρχεται πρώτη στο μυαλό μας ως χώρα με προωθημένο business σκεπτικό, σίγουρα όμως, όταν συγκρίνεται με τη χώρα μας, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην… και, μάλιστα, εις βάρος μας. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αφορά στο περίφημο Μουσείο του Λούβρου, την προβολή ορισμένων εκ των πλέον γνωστών εκθεμάτων του, το ντουέτο των Carters και τα οφέλη από αυτά που αποτελούν ήδη πραγματικότητα για τη Γαλλία.
Αλήθεια, πόσες φορές τα τελευταία χρόνια δεν είδαν το φως της δημοσιότητας απέλπιδες προσπάθειες για αξιοποίηση κάποιου αρχαιολογικού χώρου ή μουσείου –με το αζημίωτο, φυσικά– προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια επίδειξη μόδας, να γυριστεί μια ταινία, ένα διαφημιστικό ή ένα ντοκιμαντέρ, να γίνει κάποια φωτογράφιση, να «στηθεί» μια διαφημιστική καμπάνια κ.ο.κ.
Φυσικά, εάν ένα τέτοιο σχέδιο πραγματοποιούνταν, τότε δεν θα έμενε μόνο εντός των στενών συνόρων της χώρας, αλλά θα προβαλλόταν στις άκρες τις γης, θα εκτιθόταν στα μάτια δεκάδων –αν όχι εκατοντάδων εκατομμυρίων– καταναλωτών, οι οποίοι με τη σειρά τους επηρεάζουν άλλους τόσους ή και περισσότερους χρήστες, οι οποίοι διαθέτουν αγοραστική δύναμη, ταξιδεύουν, πραγματοποιούν διακοπές και δαπανούν! Εξυπακούεται πως η πατρίδα μας τα έχει όλα ανάγκη στον μέγιστο βαθμό, και δωρεάν αλλά και επί πληρωμή! Ποια ήταν η συνήθης απάντηση που έδιναν τα μυωπικά μέλη αποστειρωμένων επιτροπών, οι οποίες αναδύουν έντονα την… οσμή της φορμόλης; «Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν τις αξίες μας! Μακριά από εμάς ο ιδιωτικός τομέας! Δεν ξεπουλιόμαστε!» και λοιπά αντίστοιχα ευφάνταστα φληναφήματα…
Το Μουσείο του Λούβρου «δείχνει» τον δρόμο!
Εξυπακούεται πως, στη συντριπτική πλειονότητα, η διεθνής πρακτική που ακολουθείται είναι εντελώς διαφορετική. Βλέπετε, τα πάντα σταθμίζονται με βάση αριθμητικά δεδομένα, το εύρος και τον βαθμό της πολλαπλασιαστικής επίδρασης, τη συνολικότερη ωφέλεια και, φυσικά, το γεγονός ότι επιλέγοντας ένα μνημείο, ένα μουσείο, μια πόλη ή μια χώρα, αυτομάτως κάποια άλλα έχουν αποκλειστεί και κατ’ επέκταση δεν απολαμβάνουν τα αντίστοιχα κέρδη, πλεονεκτήματα και οφέλη.
Το Μουσείο του Λούβρου αποτελεί το κορυφαίο σε επισκεψιμότητα μουσείο διεθνώς, υποδεχόμενο περισσότερα από 8,1 εκατομμύρια επισκέπτες σε ετήσια βάση. Τα 2/3 εξ αυτών προέρχονται από ολόκληρο τον κόσμο, ενώ από αυτούς το 50% είναι κάτω των 30 ετών.
Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, το Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι, δεν δίστασε στιγμή να παραχωρήσει τους χώρους του προκειμένου να γυριστεί ένα βιντεοκλίπ που θα… έντυνε εικαστικά το τραγούδι με τον τίτλο «Apeshit» του μουσικού συγκροτήματος Carters. Μια μικρή λεπτομέρεια: Οι Carters απαρτίζονται από ένα ντουέτο, τόσο στη μουσική όσο και τη ζωή! Πρόκειται για τους Beyoncé και Jay-Z, δύο από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες στο παγκόσμιο στερέωμα, με επίδραση που εκτείνεται πέραν της μουσικής.
Α, και δεν αναφερόμαστε σε κάποιο περιφερειακό ή άγνωστο μουσείο, καθώς το Μουσείο του Λούβρου αποτελεί το κορυφαίο σε επισκεψιμότητα μουσείο διεθνώς, υποδεχόμενο περισσότερα από 8,1 εκατομμύρια επισκέπτες σε ετήσια βάση. Τα 2/3 εξ αυτών προέρχονται από ολόκληρο τον κόσμο, ενώ από αυτούς το 50% είναι κάτω των 30 ετών. Παρ’ όλα αυτά, η πρόσθετη δημοσιότητα είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη και, φυσικά, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Κάθε άλλο. Μέσα από αυτήν, οι υπεύθυνοι φορείς που δίνουν το πράσινο φως προσδοκούν να πετύχουν δύο –εμφανείς, τουλάχιστον κεντρικούς στόχους: Αφενός, να διεισδύσουν περαιτέρω σε ακόμη περισσότερες αγορές και κοινό και, αφετέρου, να απευθυνθούν και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον σε άτομα μικρότερης ηλικίας που έχουν άγνοια περί του πλούτου των εκθεμάτων, της ιστορίας, της κουλτούρας και της φιλοσοφίας, αλλά και της πολλαπλής αξίας του συγκεκριμένου μουσείου.
Όπως ανέφερε προ ημερών και ο διευθυντής του Μουσείου του Λούβρου Jean-Luc Martinez, πρόθεσή του είναι να κάνει την εξαιρετικά μεγάλη συλλογή του πιο προσιτή στο ευρύ κοινό. «Όχημά» του; Ένα εξαιρετικά δημοφιλές ζευγάρι, με εντυπωσιακή απήχηση σε ευρεία κλίμακα από ομάδες πληθυσμού σε κάθε άκρη της υδρογείου. Αρκεί να σημειωθεί πως κατά το πρώτο τρίμηνο της ανάρτησης του επίσημου βιντεοκλίπ στο YouTube, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει περισσότερα από 120 εκατομμύρια προβολές. Μέγεθος αρκούντως εντυπωσιακό και σε ελάχιστο χρόνο, αν σκεφτεί κανείς ότι ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που επιθυμεί να πετύχει αντίστοιχα αποτελέσματα χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο και αρκετά χρήματα. Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι, ακόμα και όλα αυτά να γίνουν, δεν πρόκειται καν να πλησιάσει το σημείο της διείσδυσης που κατάφεραν οι Carters…
Ειδικά σχεδιασμένο art tour
Τα οφέλη, ωστόσο, όχι μόνο δεν σταματούν εδώ για το Μουσείο του Λούβρου, αλλά μόλις τώρα ξεκινούν. Τα στοιχεία που αφορούν στη διαδικτυακή αναζήτηση των έργων που προβάλλονται μέσω του συγκεκριμένου βιντεοκλίπ (όπως η Νίκη της Σαμοθράκης, η Μόνα Λίζα, ο πίνακας της βασιλικής στέψης του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, η Αφροδίτη της Μήλου, το πορτρέτο της Μαντάμ Ρεκαμιέ, το άγαλμα της Μεγάλης Σφίγγας της Θίνιδος, ο πίνακας της Σχεδίας της Μέδουσας κ.ά.) έχουν … χτυπήσει κόκκινο.
Μάλιστα, η διοίκηση του Μουσείου δεν επέλεξε να μείνει αμέτοχος παρατηρητής επί του θέματος, αλλά αποφάσισε να το κεφαλαιοποιήσει διαμέσου της εξασφάλισης ενός πρόσθετου παρεχόμενου προϊόντος προς το ενδιαφερόμενο κοινό: Σχεδίασε ένα εντελώς καινούργιο και ξεχωριστό art tour, μια περιήγηση τέχνης που βασίζεται στα εκθέματα που εμφανίζονται στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Apeshit», η οποία διαρκεί 90 λεπτά. Ο οδηγός περιγράφει με λεπτομέρεια κάθε έκθεμα που εμφανίζεται στο βιντεοκλίπ, ενώ παράλληλα επιχειρεί να προσφέρει μια εξήγηση σχετικά με το τι σηματοδοτεί και πώς «μεταφράζεται» η παρουσία τους σε αυτό.
Και αν νομίζετε πως το τίμημα που πρέπει να καταβάλλει η ενδιαφερόμενη εταιρεία ή παραγωγός κινείται σε δυσθεώρητα επίπεδα, ενδεχομένως να αναθεωρήσετε μόλις πληροφορηθείτε πως το μέγιστο κόστος δεν ξεπερνά τα 15.000 ευρώ για γυρίσματα ολόκληρης ημέρας στους χώρους του Μουσείου. Όσο για τον χρόνο κατά τον οποίο πραγματοποιούνται τα γυρίσματα; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έλαβαν χώρα το βράδυ, έπειτα από το κλείσιμο του Μουσείου και διήρκεσαν μέχρι νωρίς το πρωί, λίγο πριν από το άνοιγμά του. Οπότε, ένα ακόμη αντεπιχείρημα, στο οποίο συχνά αρέσκονται να… επενδύουν όσοι αντιτάσσονται στη λογική της αξιοποίησης των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, καταντά ανενεργό και άνευ περιεχομένου.
