Πώς να ΜΗΝ κατασκευάσετε το μενού σας
Όλοι έχουν ακουστά τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, μια ταξινόμηση
των πλέον σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία.
Με ποιον τρόπο συνδέονται αυτά με τη σύνταξη του μενού σας;
Οκνηρία, αλαζονεία, λαιμαργία, λαγνεία, απληστία, οργή και ζηλοφθονία. Τα εν λόγω αμαρτήματα ονομάζονται «θανάσιμα», καθώς σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη Θεία Χάρη, οδηγώντας στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου. Με ποιον τρόπο συνδέονται αυτά με τη σύνταξη του μενού σας; Εάν τα αποφύγετε, είστε σίγουροι πως θα διαθέτετε ένα συμπαγές μενού που προσελκύει κέρδη μέσω της υψηλής αποδοχής; Ποιος ο συσχετισμός κάθε αμαρτήματος με μοναδικές καταστάσεις που αφορούν το μενού σας και μπορούν να σας κοστίσουν σημαντικά σε χαμένα κέρδη;
Λαγνεία
«Πρέπει να έχω κρέπες στο μενού. Οπότε, πρέπει να προμηθευτώ τις πλέον φτηνές, ώστε να μεγιστοποιήσω το κέρδος μου». Δεν αξίζει τον κόπο να έχετε μια επιλογή σερβιρίσματος στο μενού σας εάν πρόκειται να θυσιάσετε την πτυχή της ποιότητας που προσφέρετε συνολικά. Ειδικά από τη στιγμή που η έξοδος για φαγητό έχει μεταβληθεί σε πραγματική εμπειρία για την πλειονότητα των καταναλωτών και, άρα, σε μια δραστηριότητα που διέπεται από ποιότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν χρειάζεται να θυσιάσετε την ποιότητα προκειμένου να διαθέτετε ένα προϊόν ή ένα πιάτο στο μενού ειδικά από τη στιγμή που, αν το καλοσκεφτείτε, αυτό συνεπάγεται αρκετά σημαντικά πράγματα: Τη θυσία εσόδων και κερδών, την πιθανότητα της δυνητικής επιστροφής ενός πελάτη, αλλά και τη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης με το κοινό σας.
Λαιμαργία
«Το τάδε πιάτο πρέπει να βρίσκεται στο μενού με την πλήρη έκταση των συστατικών του, προκειμένου οι πελάτες να γνωρίζουν ακριβώς τι βρίσκεται στο πιάτο τους! Μάλιστα, πρέπει να διαθέτω τουλάχιστον 10 διαφορετικές εκδοχές του στο μενού, έτσι ώστε να απευθύνεται στις γευστικές προτιμήσεις κάθε πελάτη που έρχεται στο εστιατόριό μου». Εάν το καλοεξετάσετε, θα διαπιστώσετε πως πρόκειται ουσιαστικά για δύο αμαρτήματα στη… συσκευασία του ενός! Οπότε, χρήσιμο θα ήταν να εξεταστούν ξεχωριστά.
Αρχικά: «Το τάδε πιάτο πρέπει να βρίσκεται στο μενού με την πλήρη έκταση των συστατικών του, προκειμένου οι πελάτες να γνωρίζουν ακριβώς τι βρίσκεται στο πιάτο τους!» Το συγκεκριμένο αμάρτημα εστιάζει περισσότερο στη σπατάλη του χρόνου σας και σας «κατατρώει» (υπερ)πολύτιμο χώρο στο μενού σας. Αντιθέτως, να έχετε κατά νου πως οι περισσότεροι πελάτες αναζητούν μια εμπειρία μοναδική όσο και ξεχωριστή, για την οποία είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να τη βιώσουν. Χρήσιμο, λοιπόν, είναι να τους προσφέρετε έναν (και δύο, και τρεις, και ακόμη περισσότερους) λόγους να επιλέξουν και να παραγγείλουν τα πλέον ακριβά πιάτα που βρίσκονται στο μενού σας. Επί του πρακτέου. Πώς σας φαίνεται η εξής περιγραφή σε ένα μενού; «250 γραμμάρια μοσχαρίσιο μπιφτέκι με μαρούλι, ντομάτα, κρεμμύδια, κέτσαπ, μουστάρδα και πίκλες σε ψωμάκι. Σερβίρεται με τηγανητές πατάτες ή τσιπς».
Σε ένα εστιατόριο εκτιμούν την ατμόσφαιρα, τον διάκοσμο, το φαγητό, την εξυπηρέτηση, την ταχύτητα, τη χαρά να βρίσκονται μαζί με φίλους και γνωστούς κ.ά. Χρήσιμο, λοιπόν, θα ήταν να δώσετε μεγαλύτερη έμφαση στη συνολικότερη ατμόσφαιρα και στο περιεχόμενο της προσφοράς και όχι στο σήμα του ευρώ…
Μπορεί η συγκεκριμένη περιγραφή να απαριθμεί κάθε υλικό που συνοδεύει το εν λόγω burger, ωστόσο δεν υπάρχει το λεγόμενο «WOW factor», κάποιο διαφοροποιητικό σημείο αναφοράς. Είναι ξεκάθαρο πως λείπει η ελκυστικότητα, καθώς επίσης και ο παράγοντας που θα παρακινήσει ή θα ωθήσει τους καταναλωτές να αγοράσουν το πολυπόθητο πιάτο που θα σας αφήσει τα περισσότερα κέρδη. Θεωρίες; Στην πράξη, λοιπόν, ας δοκιμάσουμε μια κάπως διαφορετική περιγραφή του προαναφερθέντος πιάτου στο μενού: «Το ολόφρεσκο χειροποίητο μπιφτέκι μας, που έχει ζυμωθεί με μοναδικά μυρωδικά από τον κήπο μας, ολοκληρώνεται με εξαιρετικής ποιότητας συνοδευτικά και τραγανές, σπιτικές πατάτες κομμένες στο χέρι».
Περίπου ίδιος αριθμός λέξεων μεταξύ των δύο περιγραφών, με χαώδη, ωστόσο, διαφορά στη… γευστική απεικόνιση του προσφερόμενου πιάτου, στον πιθανό βαθμό απόκρισης, στην αίσθηση που δύναται να προκαλέσει και κατ’ επέκταση να οδηγήσει σε επιλογή και τελική πώληση! Η δεύτερη περιγραφή είναι σαφώς πιο ελκυστική, κάνει τον πελάτη να φαντάζεται μοναδική γεύση, ποιότητα και απόλαυση, ενώ στοχεύει ακριβώς στην προσφορά και διασφάλιση μιας εμπειρίας ανώτερου επιπέδου. Παράλληλα, μεταβάλλει πλήρως την (κομματάκι βαριεστημένη) εικόνα που μπορεί να έχει κάποιος για ένα συνηθισμένο πιάτο: Μπιφτέκι με πατάτες.
Ας περάσουμε στο δεύτερο μισό της αμαρτίας, που συνοψίζεται στη φράση-διαπίστωση: «Είμαστε αναγκασμένοι να μαγειρεύουμε 10 διαφορετικές εκδοχές του στο μενού, προκειμένου να απευθυνθούμε και να ανταποκριθούμε στις γευστικές προτιμήσεις και επιλογές του καθενός, ώστε να μπορούμε να προσελκύουμε πελατεία στο εστιατόριό μας».
Αλήθεια, πόσες φορές έχετε επισκεφτεί κάποιο εστιατόριο και στη σχετική λίστα του μενού υπάρχουν ξεχωριστές επιλογές hamburger, cheeseburger, bacon burger, bacon cheeseburger, double hamburger, double cheeseburger κ.ο.κ.; Προφανώς η απάντηση είναι «ποτέ» ή «σχεδόν ποτέ», καθώς, πέραν όλων των άλλων, οι επαγγελματίες του κλάδου δεν θέλουν να σπαταλούν πολύτιμο χώρο στο μενού, προκαλώντας παράλληλα σύγχυση, ακόμη και απάθεια απέναντι σε πολλαπλά πανομοιότυπες προτάσεις!
Απληστία
«Θέλω δίπλα από την τιμή κάθε επιλογής στο μενού να υπάρχει το σήμα του ευρώ (€). Εξάλλου, οι πελάτες οφείλουν να βλέπουν ξεκάθαρα την τιμή στην καρτέλα του μενού».
Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη μοιάζει με αμάρτημα, ωστόσο στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ιδιόμορφη κατάσταση-αμαρτία. Κι αυτό, καθώς περιστρέφεται γύρω από την τιμολόγηση και τα χρήματα. Για την ακρίβεια, πρέπει να μην τραβάει (πολύ) την προσοχή στο ζήτημα της τιμής που περιλαμβάνεται στο μενού. Υπό αυτό το πρίσμα, το σήμα του ευρώ είναι περιττό. Πόσω μάλλον, όταν με τον τρόπο του υπενθυμίζει στους πελάτες πως σπαταλούν χρήματα.
Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι η αφαίρεση αυτού του μικρού σήματος επιτρέπει στους πελάτες να αποφασίσουν δίχως πρόσθετη πίεση τι ακριβώς θέλουν από το μενού σας, στηριζόμενοι αποκλειστικά στη γεύση, στο προφίλ της και στη συνολικότερη περιγραφή. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξετε στην πράξη τις μαγειρικές σας δυνατότητες, «μαγεύοντας» το κοινό σας, κερδίζοντας στην πράξη την πίστη και την εμπιστοσύνη του για τις γεύσεις που απολαμβάνει και όχι για την τιμή του! Μη σας διαφεύγει ότι ένα ιδιαίτερα μεγάλο μέρος του καταναλωτικού κοινού αναζητά την εμπειρία όταν βγαίνει για φαγητό. Σε ένα εστιατόριο εκτιμούν την ατμόσφαιρα, τον διάκοσμο, το φαγητό, την εξυπηρέτηση, την ταχύτητα, τη χαρά να βρίσκονται μαζί με φίλους και γνωστούς κ.ά. Χρήσιμο, λοιπόν, θα ήταν να δώσετε μεγαλύτερη έμφαση στη συνολικότερη ατμόσφαιρα και στο περιεχόμενο της προσφοράς και όχι στο σήμα του ευρώ…
